Çeyiz’ in tüm gerçekliği aslında içinde bulunduğum toplumun ortak gerçekliğidir. Bir kızın en değerli çeyizi bekaretidir sözüyle kıskaca alınan kız çocukları, kendilerini daima korumaları gerçeği ile büyütülürler.

Kız çocukları için hazırlanan çeyizlerdeki örtüler de; önce sandıklarda, sonrasında kapıları kilitli misafir odalarında hep koruma altındadırlar. Tüm bu konuları kırılgan bir malzeme olan porselenle tekrarlarla üreterek, kendi içimdeki kırılganlığımla yüzleştim. Kimi zaman zırh gibi beni kuşatan kalkanlarım oldu, kimi zaman da savunmasız yanlarımla savaştım.

10.000 i bulan birimlerle yaptığım düzenlemeler kendi geçmişim, belleğim ve toplumsal aidiyetimle ilgili ipuçları içeriyor. Ben de geçmişte kilitli misafir odalarının gizemli cazibesini yaşadım. Ben de annemin çeyizinin havalandırmak için sandıktan törenle çıkarılışına şahit oldum. Ben de, bekaretini kaybettiği için öldürülen kızların acısını içimde hissettim. Çocukluğumuzun ve kadınlığımızın karanlık tarafları üzerine bir kez daha düşünmek için, kutsanmış estetik kaygıların dışında bir yolla yeni bir yöntem denedim. Bir ritüel gibi her birini tek tek elde yaptığım binlerce porselen parça, üretim süreciyle bir araya gelince, sürmekte olan bir hikayenin anlatımına katkıda bulunuyorlar. Bir bütün olarak sadece işaret etmekle kalmayıp, izleyeni de bu sürecin ve hepimiz için açmazı olan bir gerçekliğin parçası haline getiriyor.