İstanbul-Paris arasında yaşayan/çalışan şair ve sanatçı Komet, "Mesele Mühim" sergisiyle 6 Kasım-13 Aralık tarihleri arasında Pilot Galeri’ye konuk oluyor.

Daha çok zamansız ve mekansız, herşeyin neredeyse boşlukta durduğu yağlıboya tablolarıyla tanınan sanatçının yeni üretimleri, heykelden videoya, fotoğraftan yağlıboya tablolalara çeşitlilik gösteriyor. Kentsel dönüşümün, şehirde ve zihin/belleklerde yarattığı tahribat sergisinin ana çerçevesini oluşturuyor.

Necmi Zekâ, Komet’in yeni sergisi “Mesele Mühim” hakkında yazdığı metinde sanatçıyı ve eserlerini şöyle değerlendiriyor:

Sürekli koşuşturan bir sanatçıdır Komet. Etrafı, her tarafı kolaçan ederek üretir. Hareket halinde, hararetle tartışır, hızlı, adeta paldır küldür düşünür. Ancak Kurt Schwitters’in de bir şiirinde belirttiği gibi, her yolculukta esas olan, durabilmektir. Evet, Komet “yerinde duramayan” bir yaratıcıdır; ama nerede ve nasıl durmak gerektiği konusunda da büyük bir maharet sahibidir. Katettiği yollar kadar, durduğu alışılmadık noktalar, durmak için seçtiği tuhaf anlar, en çok da pek görülmedik (ters, eğik, kırık, titrek…) duruş şekilleriyle sürekli şaşırtır. Hem olduğumuz yerde çakılmaya, hem de bir an evvel harekete geçmeye zorlar bizi. (Komet’in “Gövdeyle İlgili” şiirinde şu dizelere rastlarız: “Aslanlarla çöplerle durdurduk gövdemizi (...) Yeni bir gövde için durdurduk gövdemizi.”)

Komet’in kararlı duruş örnekleriyle dolu yeni sergisinin adı, “Mesele Mühim”... Heykelden videoya, resimden fotoğrafa farklı işleri bir araya getiren sergi, güncel, rastlantısal gözlemler, saptamalar içerse de, öncelikle heyecan verici bir aktivizm imkanını öne çıkarıyor. İzleyiciye aynı anda hem “dur, mesele mühim”, hem de “durma, mesele mühim” -bir başka deyişle, “düşün ve düşünme”- diye sesleniyor.

Komet’in bu sergide ortaya koyduğu aktivist duruş, (her meseleyi geçiştirmeye eğilimli) apolitik konformizme de, (belli bir meseleyi paravan ya da sığınak olarak kullanmaya eğilimli) politik tepkiselliğe de, içerden ve dışardan, hızla en içe girip en dışa çıkan bir noktadan bakabiliyor. Hazır duyarlıklara, mutat ittifaklara, statik düzenlemelere rağbet etmiyor. (Komet’in öteden beri, tuval resminin yanı sıra daha hareketli, daha pratik tekniklere duyduğu ilginin bir nedeni de bu olabilir.)

“Mesele Mühim”, Komet’in dünyaya (asla yılmadan) mukabelede bulunma gücünü bir kez daha duyumsamamızı sağlayan bir sergi... Aynı zamanda şehrin (İstanbul’un) maruz kaldığı, bizi maruz bıraktığı şiddet ile, reel zeminde, dolaysız, kendiliğinden bir hesaplaşma. Komet’in bu yeni işlerinde, fiziki ve beşeri coğrafyanın hemen fark edilmeyen ya da yeterince önemsenmeyen pek çok mikro travmasını bulmak mümkün. Mağlup edilen, kırıp dökülen, gene de silinemeyen ne varsa, bu sergide rahatsız edici çıplaklığı, gizli direnişiyle (en kıpır kıpır haliyle) karşımıza çıkıyor.

“Mesele Mühim”de, kaybı ya da hasarı yasa dönüştürmeden, önümüze anti-totemler koyuyor Komet. Bu anti-totemler, dağılmanın, parçalanmanın üzerine giderken, aynı zamanda yeni bir diklenme cüretinde bizi birleştiriyor. Katlanma, şikayet etme ya da kederlenme yerine, yeni (daha canlı) itirazlar geliştirmeyi telkin ediyorlar.

Komet’in dirimselliği öne çıkaran anti-totemleri, bir açıdan da, “En Mühim Mesele” şiirinde “Aldanmazsak: varız!” diyen Nazım Hikmet’i getiriyor akla. Dostluklarımızı da, düşmanlıklarımızı da hakkıyla (daha açık, daha güçlü) yaşamaya çağırıyor bizi Komet. Hiç olmadık bir anda, hiç olmayacak bir yerde durup, kanmadığımızı, kanmayacağımızı (durmadan) gösterelim istiyor.