Ümmühan Yörük, Pi Artworks'teki ikinci sergisinde geleceğe duyulan kaygının, maruz kalınan zorunlulukların, geleceğe dair bilinmezliğin hissettirdiklerinden yola çıkıyor. Üretimlerini gündemimin notları diye adlandıran Yörük, bu sergisinde 'bir nesne üreticisi' olarak kendi meselelerini de işin içine katıyor. Dört seriden oluşan sergide kumaşları birleştirerek yaptığı resim ve heykellerin yanısıra hazır nesnelere müdahale ederek oluşturduğu işler de yer alıyor.

Bunu Neden Yapıyorum?/ Varyasyon Serisi, 1964 yılında "sanatçı" olmayan birisi tarafından dekoratif amaçla kullanılmak üzere yapılmış buluntu bir nesneden yola çıkılarak oluşturulmuştur. Farklı renk ve desende kumaş parçalarının, 50cm çapında kumaş bir yüzey üzerinde, tekrarına dayalı olarak üretilmiş bu nesne, serinin ilk parçasıdır ve biçim olarak serinin geri kalanına referans verir. Bu nesnenin seçilmesi ve yorumlanması onun statüsüyle ilgilenmek için değil, sanat üretimlerinde kullanılan hazır/buluntu/dekoratif malzemelerin geleneksel algısını kırmaya çalışan "sanatçı"nın verdiği "çaba"yla, aynı zamanda da bu "çaba"dan vazgeçilmesiyle ilgilidir.

18 parçadan oluşan Kader Çizgisi Serisi'nde ise "yüce" kavramlardan biri olan 'emek'in fiziksel ve zihinsel bir efor olarak somut karşılığı olması ve değiştirilebilirliği ile pek çok inançta mevcut olan 'kader' kavramının başına geleceklerin kendi elinde olmadığı ve değiştirilemezliği karşıtlığından yola çıkıyor. Kader kelimesi 'yazı ve 'yazmak' fiiliyle aynı kökten geliyor. İşlerdeki her bir cm'lik hücreye yazılan 'emek' kelimesinin her bir harfinin anlamlı birleşimi toplandığında ortaya çıkan desen, bez parçasının kaç hücreden oluştuğuna ve hücrelerin oluşturduğu bütüne göre farklılık gösteriyor.

Kan Ter Gözyaşı Salya ve Sümük Serisi de nostaljik bir nesne olan kumaş mendilin folklorik anlamından çok işlevsel anlamından yola çıkılarak boyanması ve işlenmesiyle oluşturulmuştur.

Bir diğer seri ise 5 parçadan oluşan Gülmek Bana Yakışıyor adlı resim dizisi. Yörük'ün çeşitli yıllarda çektirdiği vesikalık fotoğraflarını model alarak oluşturduğu resimlerde vesikalık fotoğrafın yapaylığı ile ağzının rahatsız edici doğallığını birleştiriyor.