Ben Büyüyünce… Mavi Olacaktım
Yirmili yaşların başında sapasağlam bir gençken bir gecede tekerlekli sandalyeye mahkûm biri oluverseniz! Ne yapardınız?
Süleyman Akbulut başarılı, sportmen bir genç.
Henüz 21 yaşında. 5 ekim 1991’de, üniversite son sınıf öğrencisiyken Ankara’dan İstanbul’a dönüşte bir trafik kazası geçiriyor. Ve felç oluyor.
“Ankara’yı bırakıp İstanbul’a dönecek olmamın hüznü, bir taraftan da sevdiğim kadını bu şehirde bırakacak olmanın sızısı vardı her yanımda.”
İşte gerçek hayat mücadelesine o an başlıyor.
Yaz aylarını andıran bir sonbahar günü sırt çantasıyla ayrıldığı İstanbul’a, evine, sedye üzerinde dönüyor.
Ailesi, arkadaşları dört dönüyor, pervane oluyorlar etrafında, ancak nafile, geri dönüş yok.
Geçmiş geçmişte kalıyor. Aşklar, arkadaşlıklar, dostluklar…
Yalnız, cevapsız, sevdasız geçiyor artık zaman…
Artık önünde yeni bir hayat var, yeni ve farklı bir hayat.
Hiç yürüyemeyeceği, koşamayacağı bir hayat...
Her şeyin yaşanılarak öğrenildiği bir hayat…
Ona tutunmalı hem de sımsıkı tutunmalı.
Kazanın üzerinden geçen on yedi yılın ardından umut dolu, hayat dolu, üstelik yardıma ihtiyacı olanlara ışık veren bir Süleyman Akbulut bugünkü.
Artık farklı misyonlar üstlenmiş… Omurilik felçlilerinin yardımına koşan biri o.
Zaferi nasıl kazandığını anlatıyor bizlere.
Kitaptan