Hayatı boyunca ismi beş kez değişen sanatçı, bu değişikliklerin ardındaki gerçeklerle sözü ve dansı aracılığıyla ironik bir hesaplaşmaya girer. Etnik asimilasyon, zorunlu göç, evlilikle sonuçlanan aşk, kendisine ait olmayan bir isimle yeni bir koreografi yapma endişesi, sanatçının yaşamındaki başlıca atrofik anlardır. Bunların anımsanması kimliklerin ve iktidarın isim verme gücünün yanı sıra cinsiyet, sınıf, beden ve dans hakkında soruların ortaya çıkmasına yol açar. İsimler, bedenler ve kimlikler arasındaki ilişkilerin sorgulanması üzerinden hakikat-kimlik gerilimine işaret edilir.

Atrofi “seyirci”nin icadıyla başlar ve “tarih” boyunca yaşamın tüm gözeneklerine sızar. Uygarlığın bu atrofik yaşamına, onun “ilerleme”sinin geriletici yönlerine ancak bir aynanın içinden bakılabilir. Doğrudan bakışı ve temsili reddetmeye girişen bu performans, sözün yanı sıra dans, müzik ve interaktif tasarım içerir.

Eduardo Galeano, Herakleitos, Italo Calvino, Jacques Lacan, Michel Foucault, Milan Kundera, Tomris Uyar, Tevrat metinlerinden; dünyanın ve kendi hallerinden esinlenerek yazan: Ayrin Ersöz
Koreografi: Ayrin Ersöz
Müzik: Ceren Akçalı, Ayca Daştan, Tansu Eğinlioğlu
İnteraktif Görsel Tasarım: Bager Akbay, Gülfem Erdoğan, İrfan Kaya
Işık Tasarımı: Ayşe Sedef Ayter
Fotoğraf: Gülnur Kılıç
Grafik Tasarım: Can Eren Külahlı
Dansçı: Ayrin Ersöz
Kontrbas: Ceren Akçalı
Piyano: Ayca Daştan
Çello: Tansu Eğinlioğlu