18 amatör fotoğrafçının işlediği ilk cinayet!
“Bir iki üç (123): Bu yoldayız. Henüz başladık. Herkes kendi adını yaşarmış.”
“Her birimiz ofislere tıkılıyor ve yaşadığımız zamanın getirdiği bu bunaltıdan ancak vizörün ötesinde kendimizi kurtarıyor, objektiften nefes alıyoruz. Sanırız ki bizi ‘bir’ noktasında buluşturan; tüm insanlar gibi zamanı kullanıyor ve zaman tarafından kullanılıyor olmamız.”

Kimi belgesel, kimi soyut, kimi detay, kimi doku fotoğrafları çeken, yani her biri farklı yöne bakan ve farklı ‘dil’ konuşan bu fotoğrafçılar, gösterileri ile beğeniler arası farklılıklara geniş bir hoşgörü gülümsemesi gönderirken, söz konusu gülümseme fotoğraf dışındaki disiplinleri de kucaklamaya çalışıyor.

Onlar, yıllar geçse de cinayetin hâlâ amatörlerin elinde olduğunu düşünüyor.
“Zaman”, bütün bu anlatıların bir arada olma bahanesi.
Evet; Zaman, Bahane!