“Ülkem iflas etmişti ve gidebileceği hiçbir yer yoktu. Her şeyin patlaması gerekiyordu!” 
Kira Muratova

SSCB’nin çöküşü üzerine Muratova’nın gerçekleştirdiği bu izlenimci portre, pek çokları için glasnost sinemasının en büyük başarısı oldu. Başlangıçta dağıtımı engellenen film daha sonra serbest kaldı ve 1990 Berlin Film Festivali’nde Gümüş Ayı ödülünü kazandı. Film, kocasının ölümünden kısa bir süre sonra bir kadının hikayesinin siyah-beyaz anlatımıyla başlıyor. Kadını üzen yalnızca kocasının ölümü değil; içinde çok daha büyük, daha karanlık ve daha güçlü bir şeyler kaynıyor. Sonra bir gün olan oluyor: otobüste giderken her şey ortalığa dökülüyor. Attığı nutuk çok etkileyici – ancak sonrasında, bütün bunların, Muratova’nın çekmek istediği “asıl” film için bir sunuş olduğunu anlıyoruz. Belgesel, fars, melodram, kara komedi, toplumsal sorun filmi ve psikolojik portre biçemlerini –ve başka bazı unsurları- bir arada kullanan Astenik Sendrom, benzersiz ve türünün tek örneği bir film; Sovyet yaşamı ve tarihine yönelik epik ama son derece kişisel bir tepki.

Yönetmen / Director: Kira Muratova
Oyuncular / Cast: Olga Antonova, Sergei Popov, Galina Zakhurdaeva 
Sovyetler Birliği  / Soviet Union, 1990 , 153’, renkli, siyah-beyaz / color, black & white
Rusça; Türkçe altyazıyla / Russian with Turkish subtitles