Pera Film, 2 Mayıs – 24 Haziran 2012 tarihleri arasında, Pera Müzesi’nde sergilenen Goya, Zamanının Tanığı, Gravürler ve Resimler sergisine paralel film gösterimlerine Ah! Ne Tatlı Savaş; Sinema, Savaşın Felaketlerine Yoğunlaşıyor programı ile devam ediyor.

Program savaş konusuna ve savaşın yıkımlarına odaklanıyor. Bu serginin de bir parçası olan Goya’nın gravür serisi Savaşın Felaketleri, savaşı zaferden tamamen azade bir biçimde gösteriyor; savaşın bu görsel ifadesinde şövalyece teselliler yok, din merhametsiz ve kederin sonunda kimse günahlarından arınmıyor.

Bu gravür serisine paralel olarak seçilen filmler de sinemanın savaşa mahsus her türlü felaket etrafında şekillenen başyapıtlarından oluşuyor. Savaş hikayeleri, tarihin çeşitli hayati ve anlamlı olaylarından alınmış: Amerikan İç Savaşı, 1905 Rus İhtilali, Birinci Dünya Savaşı, İspanya İç Savaşı ve İkinci Dünya Savaşı. Program, muhteşem anlatı ve teknik başarılara sahip çığır açıcı öyküleme yöntemlerini içeriyor ve savaşın sebep olduğu şiddet, trajedi, felaket ve kayıpları ortaya seriyor.

Yönetmen / Director: Joris Ivens
Oyuncular / Cast: Manuel Azaña, José Díaz, Dolores Ibárruri
ABD / USA, 1937, 52’, siyah-beyaz/ black and white
İngilizce, Türkçe altyazıyla / English with Turkish subtitles

Bu film İç Savaş sırasında paramparça olan İspanya’da insanların ortak çıkarları için çalışıp savaşmaları üzerine dikkat çekici ve benzersiz bir tarih kaydı. Filmin odağında küçük bir köy olan Fuenteduena’dır. Kasaba sakinleri burada feodal toprak sahiplerinden yeni alınmış olan kuru ve sert toprağı sulamak için bir yöntem geliştirirler. Çabalarının Madrid’i savunanların hayatta kalmalarını sağlayacak yemeği üretmesini ummaktadırlar: “halkın ordusu” Francisco Franco’nun askeri diktatörlüğüne karşı demokrasi için savaşmaktadır.

Tarihi öneme sahip olan bu film, ülkelerini Franco’nun tiranlık yıllarından kurtarmayı ümit etmiş olan demokratik güçlerin bir vasiyetidir. En önemlisi, Fuenteduena ve köylülerinin hafızalardan çıkmayacak görüntüleri bulunur. Özgün halinde, filmin genç bir oyuncu tarafından yalın ve keskin bir dille anlatılması düşünülmüştü. O genç oyuncu Orson Welles idi. Ancak sonradan sesinin yeteri kadar kuvvetli olmadığına kanaat getirilmişti. Bu nedenle Hemingway kendi kelimelerini bizzat seslendirdi.