CRR Senfoni Orkestrası, 27 Mayıs'ta CRR Konser Salonu'nda...

Şef: Hakan Şensoy
Program:
Hakan Şensoy Düğün Evi
Cemal Reşit Rey Ondes Martenot ve Yaylılar için Poem
Turgay Erdener Mi'den 4 bölüm
Ulvi Cemal Erkin Sinfonietta

Hakan Şensoy “Düğün Evi”
“Düğün Evi” adlı saz eseri Hüseyin Sadettin Arel’in 20.yy ortasından önce Türk Müziğine getirmeye çalıştığı yeni bir anlayışla oluşturulmuş bir oyun havasıdır. Hakan Şensoy müziği şöyle anlatır; “1978 yılında keman sınavına girmeden önce Türk Müzi- ği parçası çalmamız gerektiğini öğreten öğretmenim Ayhan Turan bir gün sınıfa elinde “Düğün Evi” adlı eserin notasıyla geldi. Hatta notanın doğruluğunu sevgideğer öğretmenim Bekir Sıtkı Sezgin’le de teyid etmişti. Ardından ilk kez kemanda Türk Müzi- ği olarak bu oyun havasını çalışmaya başladım. Konserlerimde kısa süreli ve etkili bir müziğe ihtiyacım vardı ve ilk çaldığım Türk Müziği parçasını düzenlemeye karar verdim. Müzik çok yoğun olarak uygulanan kontrpuan yöntemiyle özüne mümkün olduğunca sadık kalarak düzenlenmiştir. Oda orkestrasının tüm gruplarının ustalık seviyeleri zorlanmış ve virtüöz bir müzik ortaya çıkmıştır."

Cemal Reşit Rey “Ondes Martenot ve Yaylılar için Poem”
Teknolojik çalgıların pıtrak pıtrak icat edildiği, yeni müziğin devrimsel baş kaldırışının adeta manifestosunun yazıldığı 20. yy’ın ilk çeyreğinde, 1928 yılında Maurice Martenot tarafından bulunmuş ve tanıtılmıştır. Aslında basitçe termin çalgısının ilkelerini taklit eden çalgının yaşamı kısa sürmüş. Ancak 1980’lerin sonlarından sonra tekrar konser salonlarında rağbet görmeye başlamıştır. Hasan Ferit Alnar, Yalçın Tura ve nihayet Hasan Niyazi Tura gibi katıksız bir İstanbul bestecisi olan (belki de bu seviyede müzik yazan ilk türk bestecisi ) Cemal Reşit Rey, dünya müziğindeki ilerlemeleri o denli yakından takip ederdi ki, çalgı bulunduktan sadece 6 yıl sonra, 1934 yılında “Ondes Martenot ve Yaylılar için Poem”ini besteledi. Ancak eser yazıldıktan tam 70 yıl sonra ve bu salonda Hakan Şensoy yönetimindeki Istanbul Oda Orkestrası tarafından ilk kez seslendirildi. Aslında besteci yazısındakı öykünmesiyle “ney” çalgısının tınısını yakalamak arzusunda olduğunu hissettiriyor ve müziğini yazdığı devirde notalamayı çalabilecek “belki de” bir neyzen bulamadığı için Ondes Martenot kullanmıştır. Anlatımcı bir karakteristlik sergileyen Poem viyola ve viyolonsel sololarıyla dikkat çeker. 

Turgay Erdener “Mİ’den Dört Bölüm”
Yapıtlarındaki başlıca etki alanını da ‘’yaşadığım çevre ve onun geçmiş yani ülkem,yerellik ilgimi çekiyor’’ diye açıklayan bestecinin “Mİ’den Dört Bölüm” adlı eseri 1984 yılında yazıldı.İlk seslendirilişi 1985 ‘de Hacettepe Üniversitesi Devlet Konservatuvarı öğrencilerinden oluşan Oda Orkestrası tarafından yapıldı.Hazırlık provaları Naci Özgüç tarafından yapılan konserde orkestrayı Gürer Aykal yönetmişti.Eserin daha sonraki yıllarda Rengim Gökmen yönetimindeki ‘’Düsseldorfer Symphoniker’’ orkestrası tarafından CD kaydı yapılmıştır.Yapıtın ilk seslendirilişinde dördüncü bölüm bitirilemediğinden çalınamamıştı. CD kaydında bu bölüm yer almasına rağmen 2008 yılında Mersin Üniversitesi Akademik Oda Orkestrası’nca seslendirilmesi tekrar gündeme geldiğinde bestecinin beğenmediği son bölüm tümüyle tekrar yazılmıştır. 

Ulvi Cemal Erkin “Sinfonietta”
Yaylı Çalgılar Orkestrası için planladığı üç bölümlü “Sinfonietta” adlı eserinin ilk taslakları 1951 yılında tarihlenmesine rağmen bestecinin bu esere 1959 yılında İstanbul ‘da başladığını görüyoruz.Önceliği konservatuvar öğrenci orkestralarının teknik güçlükleri, entonasyon, ritim duygusunu geliştirmek olan eser tamamlandığında zengin içeriğiyle küçük bir senfoni olarak Türk klasik müzik repertuvarı içinde seçkinlenmiştir.Akıcı tempodaki bölümü Erkin eserin diğer bölümlerini yazdıktan sonra tamamlamıştır.Bölüm zengin senfonik dokusu ve Erkin’in kendine özgü kişilikli anlatımının yanı sıra çalgı tekniği açısından da içerdiği güçlükler ile öne çıkmaktadır.ikinci bölüm segah ve saba makamlarından esinlenilerek yazılmıştır.Yoğun manevi bir atmosfere sahip bölümdeki yazım stili ve orkestrasyon tekniği entonasyon zorlukları grup soloları ve çözümlemelerden önceki ses ilişkilerinin kişiliği ve korkusuzluğu bölümün genel huzurlu havasını bozmaz.Son bölüm halk müziği unsurlarının ustaca kullanıldığı aksak ritmik yapılar ve bileşik ölçülerle öne çıkmaktadır. Hızlı bir tempoya sahip bölümde viyola için taksim havasında bir solo bulunmaktadır.