SHERATON İSTANBUL ATAKÖY HOTEL’DE CAZ FESTİVALİ

Sheraton İstanbul Ataköy Hotel’de 1-30 Haziran tarihleri arasında düzenlenecek caz festivalinde dünyaca ünlü caz sanatçıları trompetçi Ingrid Jensen, akordeoncu Richard Galliao, Benny Golson ve Roseanne Vitro sahne alacak.

Caz dünyasının önemli isimlerinin yer aldığı festival, şehrin en görkemli manzaralarından bir tanesine sahip olan, İstanbul’un en yeni beş yıldızlı Oteli Sheraton İstanbul Ataköy Hotel’de 1-30 Haziran tarihlerinde düzenlenecek. Dinleyecilere harika bir İstanbul deniz manzarası eşliğinde muhteşem bir müzik şöleni sunacak olan festivalde sırasıyla dünyaca ünlü jaz sanatçıları trompetçi Ingrid Jensen, akordeoncu Richard Galliao, Benny Golson ve Roseanne Vitro sahne alacak. Caz Festivali’nin ilk gecesi olan 1 Haziran’da ünlü Türk caz sanatçısı Fatih Erkoç geniş repertuarı ile sahne alarak, Newyork Newyork’tan son albümde yer alan türkülere kadar birçok parçasını seslendirecek.

Richard Galliano

İtalya doğumlu akordiyon öğretmeni Lucien Galliano’nun oğlu olan Richard akordiyon çalmaya dört yaşında başladı. Aynı zamanda da Nice Konservatuarında armoni, kontrpuan ve trombon çalışıyordu. Bu dönemde Clifford Brown’u dinlediğinde caz ile tanışmış oldu. Ancak caz çalmaya ve çalışmaya devam ettikçe bu müzikte akordiyona hiç yer verilmediğini farketti. Daha sonraları ise Sivuca ve Dominguinhos gibi Brezilyalı akordiyoncularla ilgilenen Galliano ardından da akordiyonu caza sokan Tommy Gumina, Ernie Felice ve Art Van Damme gibi Amerikalı müzisyerin müziğiyle, ve İtalyan Fugazza, Volpi ve Fancelli ile ilgilendi. Kısaca, geleneksel Fransız akordiyonuna sırtını tamamen dönmüş oldu. 1973 yılında ise Paris’e taşındı ve buradaki performanslarıyla Claude Nougaro’nun dikkatini çekti. Burada üç yıl boyunce bir grupta aranjor, şef ve besteci olarak bulundu. Bu grupta ayrıca ilk defa gerçek caz müzisyenleriyle çalışma imkanını buldu. Birçok popüler Fransız sanatçının albüm kayıtlarında yer aldı. Bu sanatçılar arasında Barbara, Serge Reggiani, Charles Aznavour ve Juliette Greco vardı. 80’li yılların başından itibaren ise daha fazla caz müzisyeni ile çalma ve dolayısıyla onlarla doğaçlamalar yapma imkanı buldu. Bu önemli müzisyenler Chet Baker, Steve Potts, Jimmy Gourley, Toots Thielemanns ve de beraber albüm yaptığı çellocu Jean-Charles Capon ve ilk albümünü beraber kaydettiği Ron Carter’dı.

1991 yılında, daha önceden de Comédie Française’nin müziklerini yaparken çalıştığı Astor Piazzola’nın tavsiyesiyle artık çalmadığı geleneksel müziklere, yani Valses-Musette, Javas, Complaintes ve Tango repertuarına yöneldi. Gus Viseur ve Tony Murena’nın tarzından yola çıkan Galliano, 3/4’lük ritimler üzerine kurulu tarzdan sıyrılıp değişik bir ritmik konsept ile armonik yapıyı müziğini caza adapte edebilmek için çalıştı. Bu yeni yarattığı tarzı ise çıkardığı New Musette albümü ile dünyaya duyurmuş oldu. Bu albümde ona eşlik eden müzisyenler Aldo Romano, Pierre Michelot ve Philip Catherine oldu, ve bu albümle 1983 yılında Académie du Jazz`s Django Reinhardt ödülünü ‘Yılın Fransız Müzisyeni’ dalında kazandı.

Bu başarılarının ardından birçok albüm çıkaran Galliano, artık onunla özdeşleşmiş olan Victoria akordiyonuyla tüm dünyaya enstrümanını cazın serbestliğine ne kadar rahat adapte edebildiğini gösterdi. Kullandığı müzikal cümleler ve enstrümanından çıkarabildiği geniş ton yelpazesi ile tüm müzikal sınırları yıkıp bambaşka bir müzik türü yarattı. 1986 yılında Amerika’ya gidip George Mraz, Al Foster ve Biréli Lagrène ile efsanevi New York Tango’yu kaydetti. Bu albüm ile daha sonra bir Victoire de la Musique ödülü kazandı. Bu albümün ardından birçok farklı ünlü müzisyen ile beraber kayıt ve performanslar yaptı. Bu müzisyenlerden Enrico Rava, Charlie Haden ve Michel Portal ile 100.000 adetten fazla satılmış olan ‘Blow Up’ isimli başarılı albüme imza attı. Alışılağelmemiş enstrümanları da grubunun bir parçası yapmayı seven Richard Galliano, yine bir akordiyoncu olan Antonello Salis ile ve Hammond Org’cu Eddy Louiss ile albümler yaptı. Yıllarca Daniel Humair ve Jean-Francois Jenny-Clarke (grup bascıları Jean-Francois’ın olduğu 1998 yılına kadar devam ettti) ile beraber olduğu bir trio oldu, ve 2004 yılında bu formata bir ‘New York’ tarzıyla, Clarence Penn ve Larry Grenadier ile geri döndü. Ayrıca, bir çok tek sefere özgü müzikal ortaklıklar yaptı. Bunların en önemlileri arasında Jan Garbarek, Martial Solal, Hermeto Pascoal ve Anouar Brahem, Paolo Fresu, Jan Lundgren ve Gary Burton’la beraber yaptığı performanslar yer alıyor. 1999 yılında kendi düzenlemelerini ve Astor Piazzola parçalarını bir orkestra eşliğinde çaldı. Bu proje, daha sonra 2003 yılında ‘Piazzolla Forever’ isimli Astor Piazzolla ve müziğine adanan ‘tribute’ projesine dönüştü.