DIZZY GILLESPIE™ ALL-STARS
Tarih kendi payına büyük sanatçılar ve büyük insanlar çıkarmıştır, John Birks “Dizzy” Gillespie, bunların her ikisidir. Bir icracı olarak ardında, yenilikçi ve ilham verici çok sayıda kayıt; bir besteci olarak geniş bir müzikal başyapıt kaynağı; bir insan olarak da, eserlerine ayrı bir önem veren ve aynı tutku ve sevgiyle onu hatırlayan bir arkadaşlar, meslektaşlar ve hemşeriler ordusu bıraktı.

Dizzyn’nin 1993 Ocak ayında ölümünden kısa bir süre sonra Jonathan Yardly Washington Post’daki yazısında “Tarihin bu noktasındaki cazı, “Night in Tunisia”, “Manteca” ya da “Woddy and You” olmadan düşünürseniz, imkansızı tasavvur etmiş olursunuz.

Daha sonra, bu proje Lorraine Gillespie tarafından resmi olarak hayata geçirildi ve o zamandan beri John Birks “Dizzy” Gillespie’nin olağanüstü başarıları ve yirminci yüzyıl müziği üzerinde derin bir etkiye sahip olan bu büyük caz ustasının kişiliği tüm dünyadaki dinleyicilere tanıtılmaktadır.

Dizzy’ye, kariyeri boyunca bütün turnelerinde eşlik eden James Moody (saksofon), Slide Hampton (trombon), John Lee (bas) gibi caz efsanelerinin ve dönemin en iyi bazı caz müzisyenlerinin de bu topluluğa eklendiği bu çok özel şovu kesinlikle kaçırmamalısınız!

Programın içeriği, 40’ların ve 50’lerin müziğinden oluşmakta ve "A Night in Tunisia", "Anthropology", "BeBop", "Birks Works", "Blue `N` Boogie", "Con Alma", "Dizzy Atmosphere", "Groovin` High" "Hot House", "Oop-Pop-Sh`-Bam", "Ow", "Salt Peanuts" ve benzeri başka pek çok besteyi içermektedir.

"James Moody ile çalmak kendimin devamıyla çalmak gibi." Dizzy Gillespie
Basın:
"Bir Gillespie performansının tarzını, yaratıcılığını ve coşkusunu yeniden inşa etmenin zorluğunu üstlenmiş bu çalgıcılardan daha iyisini bulamazdınız.” Seth Rogovoy - The Berkshire Eagle
"...şovu, bu keskin kulaklı ekibin son derece uyarıcı müziği ve caz ustalarından bir kaçının doğaçlama üstünlüğünü ortaya çıkaran, aralarındaki doğal iletişim sürüklemektedir." Gene Santoro - New York Daily News
"Dizzy Gillespie Alumni All-Stars, onun “insanlığının” ve “müziğinin” yolunu takip eden ve onun rüzgarını estiren bir virtüözlük ve kişilik sergiledi… Bu ekip hız kontrolüyle tekli çalgılarını çaldıklarında, bu bana bütünüyle cennetten bir parça gibi geldi." Jay Meehan - The Park Record
"Salt Peanuts` parçasıyla başladılar ve asla arkalarına bakmadılar. Yüzleri geriliyor ve gevşiyordu." Valerie Cruice - New York Times