1980’lere kadar güvenlik, görece daha az dert edilirdi. Ancak topluma yönelik dış tehditler, özellikle de nükleer santralların oluşturduğu tehlike, güvenlik konusunu gündeme taşıdı. 1980’lerin ortasında ise “risk toplumu”nun ortaya çıkışıyla, güvenlik, hızla toplumsal ve politik bir anahtar kavrama dönüştü. Bu dönüşüm, suç korkusuna ve özellikle ekonomik, toplumsal ve teknolojik risklerin farkındalığındaki artışa bağlıydı.

Toplumun artık kontrol edilmesi gerekiyordu. Ne var ki katı devlet kontrolü, özgürlükçü yurttaşlık, demokratik katılım ve interaktif politikalar gibi güncel kavramlarla pek de örtüşmüyor. Güvenliğin artırılmasına yönelik arzunun tetiklediği savunmacı önlemler, yeterli bir yurttaşlık yapısının zayıflığına işaret ediyor. Bu çelişki, yurttaşlık yapısı ve politikada interaktiviteden interpasiviteye olan geçişle açıklanabilir. Özgürlükçü yurttaşlık yapısının gerektirdiği sorumlulukların altında ezilen insanlar, bir kısım sorumluluklarını, dışarıdaki kurumların düzenleme ve tasarım hizmetlerinden yararlanarak karşılama eğilimi gösteriyorlar.

Gijs van Oenen’in konferansı, Hollanda İstanbul Başkonsolosluğu tarafından destekleniyor.