Adil Salih’in resmi kültürel referanslarının, tanıklıklarının, yaşadıklarının, hayatına giren, çıkan ve iz bırakan olayların bir karışımı. Hayatın bizzat kendisinden besleniyor. Yaşadıkları birebir yer almasa da, renk olarak, duygu olarak mutlaka etkiliyor ve dönüştürüyor resmini. Ağırlıklı olarak hep bu günü görüyoruz resimlerinde ama hep bir geçmiş tadı ve dün duygusuyla. O dünü bugüne dahil ederek ileriye bakıyorve soruyor:‘‘Yarına bugünden geçilmiyo mu?’’

‘’Erken anıları’’ resimden figur olarak uzaklaşıyor belki, ama davranış olarak çocukluğunun yalnız odalarını hala izlemek mümkün, belki en renkli, en kalabalık ve şenlikli resimlerinden birinin bir köşesinde outran dalgın bakışlı bir genç kızın yapayalnızlığında…

Gelenekten besleniyor Salih, ama disiplini eleştiren bir tarzı var. Bunu soyuta kaçmadan, formlarla oynayarak biçimleri zorlayarak deforme ederek yapıyor. Ve zorlayışı özellikle son zamanlarda resmiyle sınırlı kalmıyor, kadraja da taşıyor. Elipsler, yuvarlaklar, T biçimli tuvaller, Adil Salih’in sorgulama, varolanı değiştirme, sığmama, taşma ve sonuçta duvarları yıkma çabaları… Dışarıda güneş var. Ve bence onun hedefi daha da ötesi: Cennet resimleri…

Güldal KIZILDEMİR