Seramik sanatçısı Ayfer Karamani, Almelek Sanat Galerisi’ndeki son sergisiyle 55. sanat yılını kutluyor. Bu sergide büyük ölçüde son iki yılda ürettiği eserler yer alıyor ve farklı grup çalışmaları öne çıkıyor: Son yıllarda birkaç rengi birarada kullanarak yaptığı kadın heykellerinin son örnekleri görülüyor. Bu tekil heykellerin yanı sıra önceden beri çalışageldiği insan grupları, bu kez daha farklı hareketlere bürünerek gruplaşıyorlar. En yeni çalışma grubunu ise kadın büstleri oluşturuyor.

www.almelekartgallery.com

AYFER KARAMANİ

1933 yılında dünyaya gelmiş olan Ayfer Karamani, bugün Türkiye’nin seramik sanatı duayenlerinden biri sayılmaktadır. İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi’nin kumaş desenleri ve seramik bölümlerinde öğrenim gördükten ve 1955 yılında mezun olduktan sonra, 1957 yılında eşi Sabit Karamani’nin evde kurduğu seramik atölyesinde çalışmalarına başladı; o günden bugüne aralıksız sürdürüyor.
1954 yılından bu yana yurtiçinde ve yurtdışında onlarca kişisel sergi açtı, ulusal ve uluslararası birçok karma sergiye katıldı, ödüller aldı. Radyoculuğu ve fotoğrafçılığı yanı sıra kendisi de seramik sanatçısı olan eşi Sabit Karamani’nin yaptığı seramik sırları, Karamani atölyesinin imzası haline geldi. İstanbul, Ankara, Adana, Mersin ve Bodrum’da değişik kurumlara ait binalara, bazıları Sabit Karamani’yle birlikte olmak üzere 20’den fazla seramik duvar panosu uygulaması yaptı. Eserleri yurtiçinde ve yurtdışında çeşitli koleksiyonlarda yer aldı.
İlk yıllarda doğal renklerle uyum içindeki soyut formlar ve panolar çalışan Ayfer Karamani, sonraki yıllarda doğadan etkilenerek sürdürdü çalışmalarını. Soyutlamaları giderek en çok kayaların etkisi altında kalır oldu; bu çalışma biçimi, kendi özel sırlarıyla tam bir bütünleşme sağladı.
80’li yıllarla birlikte, bu doğa soyutlamalarının içine insan figürleri karışmaya başladı. Kahverengi, gri ve türkuvaz tonlarının ağırlıklı olduğu, çoğunlukla tek renkli eserlerde betimlenen insanlar, genellikle acılarını ifade eden yarı soyut biçimlerdi. Sonra bu insan figürlerinin ifadeleri giderek yumuşadı, 90’lı yıllarda aşka ve âşıklara dönüştü. Soyutlama biçimi daha yalın bir ifadeye büründü, renklerdeyse bir değişiklik olmadı. Aynı yıllarda bir dönem, antik tapınaklardaki mimari elemanlardan ve frizlerden edindiği izlenimlerini seramiğine aktarmaya başladı. İnsan figürlerini bu elemanlarla birleştirerek hem heykeller hem de panolar üretti. Tek renkli çalışmalar sürdü, ama varolan renk skalasına mat kırmızılar, mat siyahlar eklendi.
Ayfer Karamani, son yıllarda heykel çalışmalarına ağırlık verdi. Çalışmalarının boyutları giderek büyüdü; doğa soyutlamalarının içindeki insanların bir kısmı, kayaların içinden sıyrılıp çıkmaya başladılar. Bu yeni tarz çalışmayla birlikte, soyutlamanın yalınlaşması en üst düzeye ulaştı. Son sergisi için çalıştığı heykellerin bir kısmında ilk kez birkaç rengi birlikte kullandı. 2007 yılında 50. Sanat yılını İş Bankası Kibele Sanat Galerisi’nde kutlamış olan Ayfer Karamani, 53. yılında en büyük düşlerinden birini gerçekleştirdi; heykellerini İstanbul Arkeoloji Müzeleri bahçesindeki antik dönem heykelleri arasında sergiledi. “Seramik Heykeller” adını taşıyan sergi, Ekim-Aralık 2010 aylarında gerçekleşti.
Ayfer Karamani, çalışmalarını son 35 yıldır İstanbul Tünel’deki atölyesinde sürdürmekte.