Ayşe Özen’in "Affet Beni Afro@dit Teknoloji " adını verdiği resimlerinde, yeni algılama deneyimlerinin, günümüz görsel kültürünü çevreleyen imaj hegemonyasının, tüketimin ve yozlaşmış klişelerin kimi zaman mizahi, kimi zaman ironik sorgulamalarıyla karşılaşıyoruz. Özen’in kadınları temel alarak üzerinde yürümeyi tercih ettiği yol aslında kadınlık imgesinin dünden bugüne beğeniyle, beğenilme arzusuyla ya da o arzunun inşa edilmesiyle ilgili. Şehvet, arzu, güzellik ve imaj sarmalıyla çevrelenmiş ve kendiliklerinden teknolojik yeniliklerin yardımıyla uzaklaştırılmış ikonik kadınların bir bakıma parodisini sunuyor sanatçı.

Ayşe Özen’in kadınları karşı koyan, eleştiren, reddeden figürler değil gibi görünse de kadınlık ikonografisinin öğelerini de mizahi bir dille üstlerinde taşıyor. Örneğin, tozluklar, viledalar, danteller, biblolar, nazar boncukları vb.gibi gündelik yaşama dair nesneler bu kadınların gerçekliğinin altını çizerken, facebook, twitter, google gibi sosyal paylaşım ve iletişim araçlarının amblem ve logolarının bu bedenler üzerinde kullanımı siber gerçekliğin bir tür eleştirisi olarak karşımıza çıkıyor. Özen, resimlerinde kullandığı birbirinden son derece farklı simgelerle, kadının geleneksel toplumsal kodlarını ve teknolojik devrimin onun üzerine yüklediği arzu metaforlarını birlikte ele alıyor.

Ayşe Özen’in resimlerine başlangıç noktası olarak Afrodit’i alması bu bağlamda tesadüf değil. İlk kadın Pandora’dan tanrıça Afrodit’e oradan günümüzün ikon kadınlarına uzanan süreçte kadına yüklenen güzellik kodlarının ve arzu nesnesi olarak mühürlenen bedeninin uğradığı değişim oldukça çarpıcı.

Ayşe Özen Afro@dit kadınlarıyla, günümüz gerçekliğinin ironik ve mizahi bir yorumunu yapıyor. Yok eğer bu bir gerçeklik değil, bir yanılsama ise buradan nasıl çıkabiliriz sorusunu sormamızı sağlıyor.