Oykut değişen kent hayatına, bütün bu sürüklenişin direttiklerine rağmen, zamanın daha az kıymetlı olduğu bir mahalle düzenine ayak uydurmuş, daha yavaş bir hayat arayışında olan insanların hikayeleri ile cevap veriyor. Tarlabaşı’nda yaşayan ve çözümleri kendi başına üretmeye çalışan, parayla arasına mesafe koymuş bir kurgu-karakter üzerinden bize lokal önermelerde bulunarak, alternatif bir gündelik hayatın olabilirliğine işaret ediyor.

Ceren Oykut, çamura düşmüş binlerce hayali, asfalt ve beton katmanının altında bekleyen tohumlar gibi, gündelik hayatın mekanlarını ve dillerini kullanarak yeniden yeşertmeye çalışıyor.

Mizah'tan vazgeçemeyen Oykut, kısaca bir 'İstanbullu'nun bilinçaltını kağıda dökmeye çalışıyor. “Hayal Meyal” 30 Mart, 2013’e kadar x-ist’te görülebilir.

Oykut, geri dönüşüme mahkum, defalarca yıkılıp yeniden kurulmuş eski ve batıl bir kentle her türlü yıkım, şiddet ve otoriteyle beraber yaşamaya alışkın, uykucu şehir sakinlerini, farklı diller kullanarak canlandırıyor.

Şehir, her gün başka bir ‘yenilenme’ kılıfıyla el değiştiren siluetiyle, hareket alanları şiddetle daralan yaşayanlarına ait olmadığını bir kez daha hatırlatıyor. Oykut, çizimlerinde anlık kaoslara, gündelik harekete büyüteç tutuyor; hayal meyal anlardan uyanıp, not alıyor.

Ceren Oykut, kuşbakışı manzaranın içine gömülmüş, yaşama gayretinde olanları, savrulanları, sesi duyulamayacak kadar az çıkanları üçüncü bir boyut ekleyerek anlatıyor. Son dönemlerde ürettiği, kentin taşından toprağından farksız görünen heykelciklerle, panaromik desenlerine bakıldığında seçilemeyen yalnız hayatları izleyiciye aktarmaya çalışıyor.