Fatma Tülin sürekli yenilenmeyi, yapıtlarında değişme yaratmayı önemseyen bir sanatçıdır. Bu kez de portrelerden oluşan bir sergi sunuyor. Sanatçı 38. kişisel sergisinde, “bakan” ve “bakılan” odaklarının gizemli ve zor ilişkilerini irdeliyor. Roland Barthes şöyle diyor, “Bakış arar hep; birşeyi ya da birini, tedirgin bir işarettir evrende. Bakma ediminde aktif ve pasif olanın sınırları belirsizdir.”

Ressam bakılan mıdır? Model ona dimdik bakarken onu mu görür, yoksa kendi zihnindeki bir hedef midir o an gözünü alan? Bu belirsizlik sanatçıda sıkıntı ve endişe, hatta bir tür yabancılaşma yaratır.

Gözün içine bakan, baktığını önemsemekte midir? Bu bir yakınlık işareti olabilir mi, paylaşma arzusu, ortaklık kurma arayışı… Yabancı olan baktığını tanımak mı ister, bir merak mı yeralır korkusuz bakışta, yoksa bu bir meydan okuma mıdır? Yabancılık güvensizlik anlamına mı gelir?

Belki de her yüz ve her bakış sanatçının kendisidir, diyor F. Tülin. Hepsi sanatçının öz söylemini dile getirir.

F. Tülin, Paris’te yaşadığı mahallede karşılaştığı yüzleri , onlardan yansıyan fısıltıları, tüm bu sorular aralığında yansıtıyor son sergisinde.

Sergi 9 Mart 2017 tarihinden itibaren MERKUR’de görülebilir.