Işıl Güleçyüz resim çalışmalarına ağırlıklı olarak İstanbul'un tarihi dokusu içindeki Beyoğlu duvarlarını konu alıyor. Sanatçı, şehrin tüm renklerini ve albenisini duvarlar aracılığı ile aktarırken, aynı zamanda bir biçimde kentin belleği de olmaya çalışıyor.

Bu sergi, sanatçının duvarlara dair ikinci kişisel sergisi. Bu kez bizleri, sokaklarda dolaşırken biraz daha yukarılara bakmaya davet ediyor. Yükseklerde bir yerlerde figürler ve yukarıların olmazsa olmazı kuşlarla karşılaşıyoruz. Bazen de, yukarılarda neler var diye resimdeki figürlerin bakışlarını merakla takip ediyoruz. Aslında düz anlamıyla bu resimler, göz hizamızın yukarısını göstermek için bir davet değil yalnızca; günlük hayatta kaçırdığımız, görülmeye değer ama görünenin arkasında kalan öz’e bakmak için de bir kışkırtma.

Gerçekte, Işıl Güleçyüz’ün resimlerinde tüm bunlara takılmadan, sadece yaşadığımız şehri, sokaktaki insanı yansıtan renkleri, izleri de takip etmek mümkün. Sanatçı da zaten şöyle diyor: “ İzleyiciler bu resimlerde kendilerinden bir şeyler bulsunlar, resim tadı alsınlar ve hızla, acımasızca değişen şehrimizi duyarlılıkla hatırlasınlar isterim.”