En erken çocukluk resimlerimde bile bir ‘’uç sever’’ olduğum belli:Çevremi kuşatan, varlıklarını algıladığım ne varsa; kuş, çiçek, böcek, insan; hep ‘’çizgi’’yle oluşturmuşum...Kuşkusuz, pastel mum boyalarım vardı önümde bir dolu, ama ben o ince, sivri kalem-ucunu seçmişim; neredeyse bir fotoğraf aygıtının o alıcı işlevini görmüş ‘’uç’’ bu figürleri oluştururken.

Daha sonraları elbette renkler ve lekeler de katıldılar resimlerime kendi özgün değerleriyle.Hem resimlerimi hem de beni zenginleştirdiler,mutluluklar verdiler.