"Bir ağacın tanıklığında çıktık yola,gerçeğe düşen gölgeyi perdeye yansıtmak amacıyla! Ağaç İrfan’dan sonra hiç bir gerçek gölgede kalmayacak..."

Oynayan İnsan Tiyatrosu Türkiye’nin gerçek anlamda ilk çağdaş gölge tiyatrosunun yetkin bir örneğini bir toplumsal bellek projesini de kapsayacak şekilde ortaya çıkarttı Ağaç İrfan oyunuyla.

İnsan hafızasının balık hafızasıyla kıyaslanamayacak denli zayıf kaldığı dünyamızda, ülkesinden kaçmak zorunda kalırken bir ağacın hafızasına yaslanmıştı yazar. Çünkü ağaç insanın sırrını taşır! Taşıdı da! Üstelik ülkemizin en kıymetli yazarlarından birisinin sır perdesi altında bırakılan cinayetinin tüm gizlerini taşıdı sahneye...

Oynayan İnsan Tiyatrosu, bu sır perdesini aralarken, tıpkı oyununun konusu olan Sabahattin Ali gibi, köklerini ülkesinin sanat geleneğine, dallarını evrensel olana uzatmayı da unutmadı. Ortaoyunu, meddah, Karagöz ile beslenip, Japon Halk Tiyatrosu’na da, Batı Gölge Tiyatrosu tekniklerine de açtı kapısını. Işığı hareketli bir kamera gibi kullanarak iki farklı sanat dalının olanaklarını aynı potada eritmekten de çekinmedi.Bu oyun 1948 yılından bu yana gölgede bırakılmış bir cinayeti anlattığı için, sahneleme biçimi dünya gölge tiyatrosu teknikleri incelenerek ortaya çıkartılmıştır.

İbret Gözüyle Seyretmek, Ceza Gerektirmez…