Kadın Oyunları, şubat ayı boyunca Tatavla Sahne'de...

Yazan: Dario Fo - Franca Rame
Çeviren: Füsun Demirel
Yöneten: Handan Bayındır Tuna
Oynayanlar: Sedanur Özgün, Burcu Topçu
Işık: Koray Erhan Doğrul
Müzik: Ezgi Yoluk

İki perde / 120 dakika

"İtalyan halk tiyatrosunun ve dünyanın en önemli oyun yazarlarından biri olan Dario Fo, 1997 yılında Nobel Ödülüne layık görülür. Özellikle yazarın kadın oyunları, kadının erkek dünyasına başkaldırışını ve kadının toplumdaki yerini  dokunaklı bir şekilde anlatır. Erkeğin gözünden kadına bakışın, çoğu zaman erkeklerin dünyasında kadının konumunu ve erkek dünyasını çoğu zaman dilsel ama zaman zamanda eyleme geçen şiddetini, dobralığı ve farklı duruşları ile gözlemleyen ve tepkisini gösteren kadın karakterlerin bakış açısıyla tartışmıştır. Şiddetin kadın dili ile şiddetin erkek söylemi arasında kalarak iki cinsin köprüleri yıkarcasına çift taraflı bir söylem biçimi geliştirdiklerine tanık oluruz. Bu söylem biçimi, şiddete uğrayan bir kadın için onarılması çok güç yani hiç mümkün olmayan bir bedenin arta kalanı olur. Daro Fo'nun kadın oyunlarında erkeklerin dünyasında erkek dilinin şiddetiyle kırılmış kadınların, kaçamayıp cama çarpışlarını ve başkaldırşlarını görürüz.

Dario Fo'nun 'Yalnız Kadın'ı adından da anlaşılacağı üzere, yalnızlığını komşusuyla paylaşmak  ve ona içini açmak istercesine,ona yönelen baskının ve tacizin zavallı bir biçimi niteliğindedir. 'Uyanış' oyunu ise hiçbir yere hiçbir saate uyanamayan kadının traji -komik yalnızlığının altını çizer nitelikler barındırmakta.

İkinci perdede ise, Fo'nun kadınları, farklı şekillerde ve anlarda saklı kalan; fakat anlatılması çok güç olan şiddetin izini tenlerinde, yüreklerinde, beyinlerinde, kısaca bedenlerinin tüm hücrelerinde an be an hissederek yaşayan kadınlardan oluşmakta... Bugün, şiddet sözcüğünün kendisi meşrulaştırılmış durumda. Olağan ve kanıksanmış olarak bir ur, bir kütle şeklinde karşımızda durmakta. Bedenlere, beyinlere ve duygulara nüfuz ederek yaşıyor. Kanserli bir hücrenin bedeni istilası gibi... Organlarımızdan başka bir organ gibi yerleşiyor bedenlerimize. Erkek bakışlı bir sistemin kendisi  zaten bir organ işlevi görmüyor mu aslında. Kalıntıları ve izleri kadınların bedenlerinde yatan bir toplumun çaresiz ve belirsiz bir diliminde yaşıyoruz. İşte bu kesitlerin içinde seyirci ve oyuncuların başbaşa kalması ve paylaşması dileği ile..." - Handan Bayındır Tuna