Batan bir dünyadan çığlıklar duyuluyor. Sahici bir çığlık… İnsanlar yaşamak için ahlaklarından, iyimserliklerinden, amaçlarından, düşlerinden, duygu ve düşünüş biçimlerinden vazgeçiyor. Toplumsal gerçekleri bir süzgeçten geçirdiğimizde karşımıza çıkan şey kocaman bir “KAYIP”. İnsanlar kurutmak zorunda kaldıkları değişimi bir şekilde içselleştirirken bir yandan da vıcık vıcık ilişkilerin önünü açıyor. Başarısızlık, insanın kanıksadığı bir durum oluveriyor.

Edward Albee “Kim Korkar Virginia Woolf’tan?” İsimli oyununu 45 yıl önce yazdığından bu yana, ne ABD’nin saldırgan tutumu değişti, ne de çürüyen toplumunda bir değişiklik gerçekleşti. ABD kültürel olarak da tüm dünyaya ne kadar saldırgan olabileceğini her geçen gün gösteriyor. Son yıllarda çocuklara yapılan her türlü istismar bunun en açık kanıtıdır… Şimdi bir bataklıkta yaşıyoruz. Ya batan bu dünyada bizler de yok olup gideceğiz ya da…