Ursula K. Le Guin'in aynı adlı öyküsünden oyunlaştırdığımız "Labirentler" bir yaratık tarafından önce hapishaneye kapatılan daha sonra çeşitli labirentlerde bazı deneylere maruz kalan bir yaratığı ve geçirdiği süreçleri, yaratığın dilinden anlatıyor.

Eylemin labirentlerde geçiyor oluşu, yaratığın fiziksel anlamda deneylere maruz kalması öykünün oyunlaştırılmasına; yaratık tarafından anlatılması ve yaratığın kendini tiyatrodaki oyuncu-seyirci ilişkisine benzer bir şekilde diğer yaratığa beğendirme isteği bu anlatının bir oyuncu tarafından temsiline olanak sağlıyor.