Yedi ayrı yazarla yedi ayrı yönetmeni bir araya getiren Son Bir Kez, geleneksel sahneleme yöntemlerinden uzak duran, iyi bir kolaj ve dramaturji çalışması. Geçtiğimiz yıl 17. Uluslararası İstanbul Tiyatro Festivali`nde de sahnelenen oyunun genel yönetmeni Mahir Günşiray, çıkış fikri olarak Wajdi Mouawad’ın “Bir çocuğun – şartlar farklı olsaydı şair olabilirdi ama bombacı oldu – kısa bir süre önce ölen annesine yazdığı aşk mektubu” metninden esinlenmiş. Yedi ayrı oyun kişisi, kendi öykülerine hayat vermedikleri zaman dilimlerinde ortak bir yok oluşun takipçileri olarak sahnedeler: Her birinin soluğu, sizin soluğunuza karışıyor, yanı başınızda birisi haykırıyor, gözlerinizin içine bakarak ağlıyor. Salon sahnesinde bu baştan çıkarıcı tiyatro deneyimine kim hayır diyebilir?