"TÜY"ün yazılışının üzerinden ondokuz yıl geçmiş.
O tarihte doğan bebeklerin, medeni hakları ellerinde. Anne-baba ise, "Daha dün gibi"deler.
Zaman tuhaf şey. Hem yeniliyor dokunduğu yeri, hem eskitiyor. Hem berkitiyor, hem çürütüyor. Ben kalkıp aynaya bakıyorum. Aynanın çerçevesine sıkıştırılmış bir fotoğraf: yirmiüç yaşım... Geçen-geçilen yıl: ondokuz. Açılan sandık sayısı: çok. Alınan kilo: külliyetli.
Ve "TÜY" yeniden insan içine çıkıyor.
Ondokuz yılın hesabını görmek; eskiyeni, çürüyeni ayıklamak; oyunu huzurunuza çıkaranların harcı. Onlar, işlerini bileceklerdir.
"TÜY" bir ondokuz yılla daha başa çıkar mı? Onu da -ey, gönül indirip seyre gelenler!- siz bileceksiniz...