Kül ve Yel

“Şerbetçi’de yangın mı çıkmış?
Ama o çok eskidendi.
Bir daha dönülemeyecek kadar eskiden.
Bu odadaki koku da ne?
Yangın... Çıldırmış bir haldeydim.
Kaybetmenin eşiğine varmıştım.
Havada is kokusu.
Yangınla başladı her şey ve yangınla bitti.
Fareler, her yer farelerle doluydu yine.”

Kül ve Yel’de Müge İplikçi hepimize tanıdık gelecek bir aile hikâyesi anlatıyor. Toprakları unutmakla yoğrulmuş bir coğrafyada Alzheimer’lı bir kadın, Fehime (belki de Feride), anlatılabilecek en doğru hikâyeyi hatırlıyor. Bir ailenin uzun yıllara yayılan sarsıcı öyküsü, hafızanın kuytu köşelerinden, dehlizlerinden kendine yol buluyor.