Mimar Babam: Bir Oğulun Yolculuğu

“My Architect: A Son`s Journey”, 20. yüzyılın en önemli mimarlarından Louis Kahn’ın (1901-1974) yaşamı ve kariyerine ışık tutan bir belgesel. Bangladeş Parlamento Binası, Salk Enstitüsü, Exeter Kütüphanesi gibi çalışmalarıyla tüm dünyanın tanıdığı mimar, 1974’te New York’ta bir metro istasyonunun tuvaletinde yoksulluk içinde can vermişti. Kahn’ın eşiyle olan kızlarının haricinde, iki sevgilisinden de birer çocuğu bulunuyordu.

Göçmen Yahudi bir ailenin çocuğu olarak, yoksulluklar içinde bir çocukluk geçiren mimar, son derece güçlü ve etkileyici eserler bırakır geriye. Bir eleştirmen onun eserlerinden söz ederken onların “yaşamınızı değiştirebilecek” güçte olduklarını ifade eder. Sanatsal alanda her zaman dürüstlük ve açıklık taraftarı olan Kahn’ın özel yaşantısı ise gizler ve karmaşa ile doludur.

Mimarın evlilik dışı ilişkisinden doğan oğlu Nathaniel Kahn, çocukluğu boyunca babasının gelip kendileriyle birlikte yaşayacağı günü hayal eder. Ama Kahn, karısını hiç bir zaman terk etmez. Babası bir metro istasyonunun tuvaletinde ölü bulunduğunda Nathaniel henüz 11 yaşındadır. İşte “My Architect: A Son`s Journey”, Nathaniel’in uzun zaman önce kaybettiği babasını tanıma ve anlama çalışması..

5 yılda tamamlanan film, oğul Kahn’ın bütün dünyayı dolaşıp filme aldığı babasının eserleri; onun çağdaşı mimarlar, çalışma arkadaşları, öğrencileri, eşi, sevgilileri ve çocuklarıyla yaptığı söyleşiler sonucunda ortaya çıkmış bir çalışma.