Arşiv, standart modern anlamıyla, “hatırlamak üzere bilinçli olarak unutmak” şeklinde tanımlanabilir. Bu tanımı takip eden modern arşivciler, geçmişe tanıklık eden belgeleri geri çağırabilmek için kılı kırk yaran kompleks bir topoğrafya yaratır. Ancak, bu tanım ve onu izleyen operasyon, birbirleriyle özgül bir ilişkiye giren, kutuplarında yaşam ve belgenin olduğu bir diyalektiğe dayanır: İlki ikincisinden büyüktür ve ikisi arasında bir zaman aralığı vardır. İçinde bulunduğumuz zamanlarda, internet sayesinde bu diyalektikte radikal bir dönüşüm gözlemliyoruz. Nihaî arşiv olarak algılanan internet, terimlerinin girdiği ilişkileri dönüştürmek suretiyle anılan diyalektiği yerinden ediyor.