ABD - 1992 - 96' - Renkli – DCP
“Filmin amacı dilin, uyrukların, dinin ve siyasetin öte yanına geçmek ve insanların içindeki izleyici ile konuşmaktı.” Mark Magidson (Yapımcı)

İnsanlık üzerine rehberli meditasyon.
!f insanlarının birçoğu için Baraka, seyirciyi hayatla sihirin birleşmesinden sinema çıkabileceğine ikna eden ilk film oldu. Yıllardan 1992’ydi ve görüntüsü, müziği ve ruhani gücüyle bizi bizden aldı. Olay örgüsü, diyalogu, anlatıcısı yoktu. Döne döne içine çeken bir yolculuktu, bir nevi devrim gibiydi. Doğa olayları, dağlar taşlar, kader, kalıntılar, trafik, hayat, dini törenler, teknoloji, şehirler, kıyımlar, tanrılar, cinnet ve sevgi ekrandan fırlayıp ruhlarımızın içine süzülüyor gibiydi. İstanbul’da sinemalara çıktığında sanki bütün şehir sarsıldı, Dead Can Dance İstanbul’daki bütün aşk hikâyelerinin sesi oldu. Samsara’yı programlarken ilk göz ağrımız Baraka’yı programa almamak olmazdı. Zamanında kaçıranlar ve büyük ekranda izledikleri o ilk heyecanı özleyenler için tek bir gösterim.