Yönetmen: Nejat Saydam
Senarist: Nejat Saydam, Özdemir Birsel
Görüntü Yönetmeni: Mike Rafaelyan
Kurgucu: Mehmet Bozkuş
Özgün Müzik: Rauf Tözüm
Oyuncular: Ayhan Işık, Belgin Doruk, Sadri Alışık, Avni Dilligil, Suna Pekuysal, Suphi Kaner, Necdet Tosun
Yapımcı: Nüzhet Birsel, Özdemir Birsel
Yapım Şirketi: Birsel Film
Dünya Hakları: Fanatik Film
Türkiye, 1962, HDD, Siyah-Beyaz
104, Türkçe; altyazılı

Küçük Hanımın Şoförü ile Her Şey Çok Güzel Olacak'ın görünürdeki tek ortak noktası, sosyetik kafadarlar Ayhan Işık'la Sadri Alışık'ın ince kalem bıyıkları ile Cem Yılmaz'ın belli ki onlardan görüp özendiği ince kalem bıyık değil (kaldı ki arada Oğuz Aral'ın Utanmaz Adam'ı da var). Yeşilçamın büyük başarı kazanmış bu iki komedisi de hem buruk hem eğlenceli bir biçimde, alttan alta, arabalarla ilgili.

Haylaz zengin çocuğu Ayhan Işık'ın baba parasıyla galeriden aldığı Chevrolet'den sevimli hayta Cem Yılmaz'ın akıllı uslu abisi Mazhar Alanson'u bile baştan çıkaran "bir gezmelik ödünç" Carrera'ya, sonra ikisinin Bodrum'a kaçmakta kullandıkları mazbut yerli Renault'ya kadar, iki filmde de otomobil metaforunun içinden geçen Türkiyeli gençlik tahayyülleri, yırtma hayalleri, basıp gitme fantezileri var; "Otomobil Uçar Gider - Gönlüm Gibi Geçer Gider"...

Ayhan Işık için, efendi çocuk olmanın, aklını başını devşirmenin yolu bir süreliğine de olsa Belgin Doruk'a şoförlük yapmaksa, Cem Yılmaz'ın hiç böyle tekdirlerle yola gelesi, efendi çocuk olası yok artık. 60'lar Türkiyesi'nin 90 sonları Türkiyesi'ne daha da acilleşerek devrettiği özlemler: Hem yerinden kımıldayamamanın hem yerinde duramamanın sıkıntısı, çocuklarına hep efendi olmayı vazeden bir toplumun kısıtlamalarına isyan... Yaramazlık özlemi, kılık değiştirme, başkası olabilme ihtiyacı. İki filmde de hareket imkânı-imkânsızlığı erkeklikle özdeşleştiriliyor; erkeklik çocuksuluğa, çocuksuluk büyüyememişliğe işaret ediyor. Hepsinin üzerinde nazlı nazlı süzülüp duran sınıf fikri, derinden derine sızlayan bir ayrıcalık-yoksunluk hissi.

Minibüs arkalarında dendiği gibi: Babam Sağolsun! 60'lar Türkiyesi'nden, Özal Türkiyesi ve sonrasına devredilen izin verilenler-izin verilmeyenler, imkânlar-imkânsızlıklar, tüketim toplumu olma-olamama sancısı. Liberal ekonominin dolambaçları, ihtiyaçlar ve arzular denkleminin sarpa sardığı uzun ince bir yol...
– Fatih Özgüven