İstanbul Modern’in Renzo Piano imzasını taşıyan yeni müze binasındaki sinema salonu, açılışını 8-18 Haziran tarihleri arasında gerçekleşecek Unutma Biçimleri adlı programla yapıyor. 11 filmlik program, adını yönetmen Burak Çevik’in dünya prömiyerini 73. Berlin Film Festivali'nde gerçekleştiren yeni filmi Unutma Biçimleri’nden alıyor. Çevik’in filmi Türkiye’de ilk kez İstanbul Modern Sinema’da gösteriliyor.

İstanbul Modern Sinema yeni mekânında da Türk Tuborg A.Ş.'nin katkılarıyla özgün gösterim programları ve etkinlikler hazırlamayı sürdürüyor. İstanbul Modern’in yeni müze binasındaki 156 kişilik yeni sinema salonu, 4K destekli son teknoloji dijital gösterim sistemi ve gümüş perdesiyle yüksek kaliteli bir izleme deneyimi sunuyor.

14 yıl saklı bekleyecek
İstanbul Modern Sinema’nın açılış programı adını yönetmen Burak Çevik’in dünya prömiyerini 73. Berlin Film Festivali'nde yaptığı ve 14 yıllık ayrılıktan sonra tekrar bir araya gelen bir çiftin geçmişlerini hatırlama sürecini izleyen yeni filmi Unutma Biçimleri’nden alıyor. Film, uluslararası gösterimlerin ardından 17 Haziran’da Burak Çevik'in katılımıyla Türkiye’de ilk kez İstanbul Modern’de gösterilecek ve sonrasında 14 yıl İstanbul Modern’de saklı bekleyecek. Bu süre boyunca Türkiye’de bir daha gösterilmeyecek olan film, böylelikle kendi konusuna benzer bir şekilde hafızanın nasıl katmanlaştığına ve tekrar tekrar yazılabildiğine dair bir deneyime dönüşecek.

8 film ilk kez gösteriliyor
Çevik’in filminin yanı sıra seçkide Türkiye'de ilk kez gösterilen 8 film yer alıyor. Seçkide öne çıkan filmler arasında Cafer Panahi’nin son filmi Ayı Yok, Laura Poitras’ın Venedik Film Festivali’nde Altın Aslan’ı kazanan Hayatın Tüm Acıları ve Güzellikleri yer alıyor.

Sinema biletleri Perşembe günleri ücretsiz, diğer günler ise 80 TL ‘dir. İstanbul Modern üyelerine ücretsizdir.

Burak Çevik
Oyuncular: Nesrin Uçarlar, Erdem Şenocak

Erdem (Şenocak) ve Nesrin (Uçarlar) çifti, ayrılıklarından 14 yıl sonra bir araya gelip ilişkilerini ve onu neden bitirdiklerini hatırlamaya çalışıyorlar. Film boyunca onların bugün hatırladıklarıyla geçmişte söyledikleri ve hatta gördükleri rüyalar birbirinin içine geçiyor. Yönetmen de bu sırada kendi haznesindeki imgelerle, kaydettiği mekanların hafızası üzerinden başka bir şeyi hatırlamaya çalışıyor. Terk edilmiş bir binanın arta kalan enkazına bakarak ya da donmuş bir gölün ortasına açılmış bir delikten, belki hatta karanlık bir odayı fenerle tarayarak filmde kaybettiği bir şeyi bulmak istiyor. Çevik, unutmanın yaratıcı gücünü kullanarak soyut ve nostaljik bir duygu üretiyor, hem de derinlerde bir yerde, yine sinemanın kendisini anlamaya çalışıyor.