Ulrike Ottinger 70’li yılların ilk yarısında başlayan yönetmenlik kariyeri boyunca Alman sinemasının en özgün ve en kışkırtıcı isimlerinden biri olma özelliğini asla kaybetmedi. Kazandığı sayısız ödüle son olarak da bu yılki Berlin Film Festivali’nde kendisine takdim edilen onursal Berlinale Kamera eklendi.

Ottinger memleketi Konstanz’dan Paris’e doğru yola çıktığında sene 1962’ydi. “Daha 20 yaşındaydım ve büyük bir sanatçı olmak amacıyla Paris’e gelmiştim” diye hatırlıyor o günleri. Yine kendi sözlerine kulak verirsek, Ottinger yeni belgesel filmi Paris Calligrammes‘ı “eski günlerinden hatırladığı, genç sanatçının bakış açısı ve zaman içerisinde dönüştüğü daha yaşlı sanatçının deneyimi” ile çekmiş. Görsel ve işitsel arşiv görüntülerinden oluşturduğu yoğun akışı kendi sanat eserleri ve filmleriyle birleştiren Ottinger, böylece Paris’in ünlü semtleri Saint-Germain-des-Prés ve Quartier Latin’in o yıllardaki ruhunu yeniden canlandırıyor. Edebiyatçıların sık sık ziyaret ettiği kafeler, bodrum katlardaki caz kulüpleri, diasporadaki Yahudilerle karşılaşmalar, sanatçı arkadaşlarla beraber yaşanan evler, Parisli etnograf ve filozofların düşünce dünyası, Cezayir Savaşı ve ‘68 Baharı ama aynı zamanda sömürgeciliğin kalıntılarının da yol açtığı dönemin politik ayaklanmaları bu belgeselde karşımıza çıkıyor. “Ben hep kahramanlarımın izinden gittim” diyor Ottinger ve ekliyor “onların izlerini bulduğum yerlerin hepsi bu filmde de yer alıyor”.