Nietzsche, ‘Kişi nasıl bir yaşam sürmeli?’ sorusunu felsefesinin temeline yerleştirmiştir. Çünkü yaşadığı dönemdeki toplumsal ve bireysel krizin bir sebebi, bu sorunun kendisinin de sorulmasına olanak sağlayan eleştirel bakış açısının yitirilmiş olmasıdır. Ne yapmalı? Kriz nasıl aşılmalı? İster toplumsal, ister bireysel düzeyde olsun, geçmişle tekrar, ama bu defa eleştirel bir tavır alınarak ilişki kurulmalı. Böyle bir ilişki, geçmişi, bir yük olmaktan çıkarıp, bizlere yeni olanaklar sunabilecektir. Nietzsche bu sorular üzerine düşünürken, özellikle unutma ve hatırlama arasındaki ilişkiye odaklanır (Ahlakın Soybilimi). ‘Aktif unutmayı’ hem unutmanın bir şekli hem de, paradoksal bir biçimde, geçmişte yapıp ettiklerimiz için mutlak sorumluluk almanın bir yolu olarak görür.