Nazan Azeri'nin 25 yili asan yapit üretiminden kapsamli bir seçkiyi içeren sergi Marmara Üniversitesi Cumhuriyet Müzesi Sanat Galerisi'nde (Sultanahmet) Beral Madra küratörlügünde 19 Ekim -10 Kasim tarihleri arasinda gerçeklesecek.

Marmara Üniversitesi Cumhuriyet Müzesi Sanat Galerisi, Istanbul sanat ortaminda çok önemli bir islevi dolduruyor ve sanatçilara genis çapli sergi gerçeklestirme olanagi sunuyor.

Nazan Azeri'nin kisisel ve grup sergilerinde ayri ayri yer almis resim, fotograf, video, desen, yerlestirmeler ve performans belgelerinden olusan yapitlari, bu sergide kavramsal ve estetik anlayisini bir bütün olarak düzenlenmis olarak izleyicinin görüs ve yorumuna sunuluyor. Galeri mekanlarina birbirleriyle iliskileri baglaminda Oyun Enstalasyonu (1993), Asamblajlar (1992-93), Yerles-eme-mek (1994), Oynamak Ya Da Bebek Evi (1996), Cennetin Elmalari (1992-98), Bebek (2000), Bir Gün (2001), Dönüsüm (2002), Büyümek (2003), Bennesneler (2003), Düs Rolleri (2002), Sürüklenme (2004), Bankta (2006), Annemin Gelinligi/Örtemeyen (2007-08), Örtüsüz (2010) Karalamalar (2010), Tepetaklak (2010), Desenler (2014-19), Annemin Gelinligi/Renkler (2018-19) baslikli yapitlar yer aliyor.

Azeri'nin yapit toplulugunun kavramsal, düsünsel ve duyumsal temelinde kendi yasam öyküsünün gizemli yönlerine dogru ilerleyen ve bu gizemi çözmeyi amaçlayan bir üsteleme izleniyor. Çocukluk anilarini sanat araciligiyla yeniden anlamlandirmak ve izleyicinin de kendi anilariyla yüzleserek toplumsal-kültürel düzene iliskin görüs ve sonuçlara ulasabilmesini saglamak da sanatçinin seçtigi bir yöntem. Azeri'nin 1993'den günümüze ürettigi bu yapitlarin göndermeleri güncel bir soruna, siyasal-ekonomik-kültürel düzenin hakikat-sonrasi söylemle isgal edilmesi gerçegine de uzaniyor. Azeri toplumun yozlasmis ve metalasmis degerlerinin hakikat-sonrasi söylem içinde kendilerine edindikleri degismez kötülükteki yeri sarsmak için ince islenmis bir hakikat arayisini yegliyor. Bu arayisin ilk çalismalari öncelikle düsgücünü irdeliyor ve çocuk ve oyun dünyasina odaklaniyor. Azeri oyunun düs gücünü, görüs açisini çesitlendirici ve özgürlestirici özelligini kullanarak, toplumsal yasama girisin kökenindeki düsselligi açimliyor. Çocuk imgelemini belli bir estetige yönlendiren Barbie bebeklerin kullanilmasi ise, izleyiciyi çocuk bireyin kapitalist tüketim sistemiyle olan iliskisine, güncel hakikatlere yönlendiriyor. Azeri'nin diger yapitlarinda gelinlik ve ikinci el giysiler üstünden irdeledigi sorunlar ve durumlar da, kapitalizmin günümüze kadar gelen gergin asamalarinda çocuk, kadin, aile söylemlerindeki kritik alanlardir. Sergide, son dönemde çok sayida ürettigi mutlu olmaktan çok endiseli görünen çocuk portreleri, ilk dönemdeki çocuk imgesini sorunsal bir tanimlamaya sokuyor . Çocuklar hakikat ile düs arasindaki karmasik ve gizemli alis-verisin ürünleri olarak sunuluyor.

Sergide izleyici, aile kavraminin çesitli ideolojik çikarlarla çatistigi, kadin ve çocuk kimliginin ve haklarinin sürekli yipratildigi günümüzde Azeri'nin bu soruna 25 yili asan bir üretimle yanit aramasina tanik oluyor.