Çağdaş Sanatın genişleyen mecrasında resim güçlü bir araç olarak yerini korumaya devam ediyor. Güncelin içinde derinleşen bir estetik dil büyük boyutu resimlerde görselliğin imkânlarını yeniden üretiyor. Son dönemde öne çıkan 7 ressam çalışmaları ile 23 Kasım -17 Aralık 2010 tarihleri arasında ALANistanbul’da görülebilir.

Günümüz sanatının temel ikilemlerinden birisi gündelik hayat pratikleri ile sanatsal üretimi arasında kurduğu sorunlu ilişkide yatmaktadır. Bugün hayatın içine dahil olan güncel sanatın, iletişim araçları ve yeni teknolojilerin gelişimi ile ortaya çıkan ağır simülasyon ve manüpilasyon karşısında etkinsizleşme riskini gündeme getirir. Sanat imaj bombardımanı altında öznenin hayatın ezici çelişkileri karşısında bir direnç alanı ve Adorno’cu anlamıyla bir özgürlük adası ve “şeyleşme”den kaçabileceği bir yer olmaktan uzaklaşmaktadır. Bu her geçen gün ağırlaşan yabancılaşma karşısında (en azından sanatta) geriye itilmiş olan yeniden elle tutulur bir araç olarak gündeme gelmesi ise kaçınılmazdır. Evet, yeni avangardist araçlar günlük hayata dâhil oldukları ölçüde metalaşmaya direnirler fakat diğer taraftan (görece) özerk alanlarını da yitirme tehlikesine düşerler.

Böylece diyebiliriz ki resim kendi sözünü kendi iç sınırları içerisinde (gerçek hayat ile estetik bir mesafe de koyarak) söyleme gücüne hala sahiptir. Bu sanatsal dil, toplumsalın temel sınıfsal, sosyal ve kültürel meselelerinin ve sorunlarının üzerinin “gösteri” yoluyla silikleştirildiği bir ortamda kendi sözünü iletmek konusunda daha güçlü olarak gündeme gelmektedir.

Bu açıdan resim sanatı geri plana düşmekten ziyade güçlenmiş ve geleceğin sanatına doğru yeni kapılar açmıştır. Figüratif resmin geri dönüşü sanatın insan için başından beri en temel işlevlerinin gücüyle, “ölüme, tahakküme, baskılara karşı umutlu kavgasıyla” görkemli olmuştur. ALANistanbul’da 7 sanatçı her biri kendilerine ait resim biçimleri ile ortak bir mekânda bu gerçeği sergiliyorlar.