Heykellerinin çoğunda kullandığı turkuaz cam blok kaideler sanatçının çok sevdiği denize ve suyun gücüne olan tutkusunu dile getirmekte, ışığı geçiren ve yansıtan cam malzemeler, sanatçının bronz figürleriyle birbirlerini tamamlamaktadırlar. Ana tema özgürlük, sanatçının her işinde karşımıza çıkıyor. Okyanusların, göllerin derinliklerinde, bulutların üzerinde, kuşların kanat detaylarında…

Datça UKKSA (Uluslararası Knidos Kültür Sanat Akademisi) dışında kişisel heykel sergisi açmayan sanatçı, İstanbul’daki bu ilk kişisel heykel sergisinde yine kadın, deniz, denizden gelen canlılar, kuşlar ve bütün bunları birleştiren özgürlük temasını kanatlar kullanarak işliyor.

Sanatçı, bronz figürlerini çoğunlukla cam bloklara sabitleyerek metalin sertliğini mavinin ve beyazın tonlarıyla yumuşatıp bizleri yazdığı öykülerin, zihninde var olup henüz yazılmamış romanların sırlarla dolu dehlizlerinde gezdiriyor. İzleyenler okyanusların, göllerin derinliklerinde, bulutların üzerinde gezinip hayaller kurarken, kanat detaylarıyla, kuşlarla vurgulanmak istenen ana tema olan özgürlük, sanatçının her işinde karşımıza çıkıyor. Heykellerinin çoğunda kullandığı turkuaz cam blok kaideler sanatçının çok sevdiği denize ve suyun gücüne olan tutkusunu dile getirmekte, ışığı geçiren ve yansıtan cam malzemeler, sanatçının bronz figürleriyle birbirlerini tamamlamaktadırlar. Mevlana’nın ülkesinde yetişmiş, mistik eğilimli sanatçı sürrealist, figüratif ve sembollerle dolu eserlerinde geçmişe göndermeler yaparken hayatın neşesini ve hüznünü birlikte yansıtıyor.

“Kendisini dönüştürebilen ve dönüştürürken de gerçekleştirebilen bir sanatçının uzun soluklu serüvenidir onun yaşamı.”

“Funda Tarakçıoğlu bir resim ve heykel ozanıdır. Çünkü gördüğü şeyi resmetmekten çok onun öyküsünü vererek gerçekleştirir. Hayatı taklit ettiği ölçüde sanatçıdır o. Taklit ettikleri de gördüklerinin eylemleri, hikayeleridir. Tabloların, heykellerin konusu yalnızca sonuna ulaştırılmış eylemler değil, bizlerde duygu uyandıracak olaylardır. Bir kedinin bakışı, bir kadının bahçede kitap okuyuşu, bir kahve molası, iki sevgilinin bir anı. Onun taklit ettikleri öyküye, şiire, felsefeye bu yüzden yakındır.”