Işıl Eğrikavuk’un “Karanlık Kütüphane” adlı sergisi, sergiye adını veren videoyu ve sanatçının aynı videodan yola çıkarak bu sergi için özel olarak ürettiği interaktif bir yerleştirmeyi bir araya getiriyor.

Eğrikavuk'un video serisinin ilk ayağı olan Karanlık Kütüphane, 1980 yılının Eylül ayında kimliği belirsiz kişiler tarafından kaçırılarak iki yıl boyunca bir kütüphaneye kapatılan 12 kişinin hikayesini, kaçırılanlardan birinin ağzından aktarıyor.

Bir video röportaj olarak başlayan Karanlık Kütüphane’de, kaçırılan 12 kişiden biri olan Mart, kamera arkasından kendisine yöneltilen soruları yanıtlıyor. Her gün kendilerine verilen konu başlıklarını bulup kitaplardan silmekle görevlendirilen bu 12 kişinin öyküsü, başından itibaren hikayesini İngilizce olarak anlatan Mart'ın ansızın Türkçe konuşmaya başlaması ile kırılıyor. Mart, anlattığı hikayelere itiraz ederken video sık sık kesilerek ikili bir anlatıya dönüşüyor. Bir yandan Mart'ın kütüphane anıları, diğer yanda ise Mart ve Işıl Eğrikavuk arasındaki tartışma, videoyu kütüphane hakkında olmaktan çıkarıp, Doğu'ya atfedilen kalıplaşmış hikayeler üzerine çeviriyor.

Eğrikavuk, 11. İstanbul Bienali’nde, Karanlık Kütüphane adlı videosunu metinleştirerek, bienalin açılış tarihi olan 12 Eylül 2009 tarihinde Radikal ve Hürriyet Daily News gazetelerinde yayımlanmasını sağlamıştı. Metin, videodan farklı olarak, kaçırılanlardan birinin ağzından anlatılan bir gazete haberi niteliğindeydi ve gazeteler bayilerden alınabildiği gibi, bienal mekanında da dağıtılıyordu.

Sanatçı, mevcut gerçeklik algısını muğlaklaştıran kurmaca hikayeler ve durumlar yaratıyor. Sanatçı, yazılı ve görsel basın-yayıma ait sunum özelliklerini işlerinin bir parçası haline getiriyor ve siyasi, sosyal ya da kültürel enformasyonun aktarım şekilleriyle ilgileniyor. Eğrikavuk, izleyicileri video, performans ve projelerinde tanık oldukları gerçekliği sorgulamak üzere stratejiler üretmeye davet ediyor.

Işıl Eğrikavuk, Rampa’daki sergisi için yine Karanlık Kütüphane’yle bağlantılı olarak bir yerleştirme gerçekleştirecek. Kurgulayacağı gizemli bir kütüphane aracılığıyla izleyicileri bu yerleştirmenin aktif birer parçası olmaya davet edecek. Kütüphane içindeki kitapların ve nesnelerin yerlerini değiştiren izleyiciler öykünün perdelerini aralayabilecek.