‘’NESNE VE GÖZ ARASINDA KALAN HİÇKİMSENİN MEKANI’’ NDAN ÇIKAN HEYKELLER İSTANBUL’DA
Tahon’un sanatı, uzamın fiziksel ve spiritüel olarak ortaya konulmasıyla alakalı. Bu, Samuel Beckett’in bir zamanlar “ nesne ve göz arasında kalan hiçkimsenin mekanı” olarak adlandırdığı, bizden ayrılmış olan kişisel alanımız.

Tahon için heykel, “kendi sonsuzluğunu yaratacak olan bir obje tasarlamak üzere boş uzamda yapılan kazı çalışması” anlamını taşıyor. Sanatçının materyal seçiminde ağırlıkla tercih ettiği alçının yapısından kaynaklanan nedenlerle zamanın yıpratıcı etkilerine açık. Bununla birlikte, karanlık ve parlak ışık tercihlerinde olduğu gibi, Tahon’un yaklaşımı burada da çok boyutlu: üretiminde bronz kullandığı heykellerini parlak bir vernik tabakası ile koruyor; ‘henüz yaratılmamış’tan ‘oluş’sürecine doğru geçişkenliğini, ‘artık asla olamayacağı’ halini yansıtarak garantiliyor. Heykelin yok oluşu aynı zamanda var oluşu anlamına geliyor. Eserler oluşurken, boşlukta salınan figürler, hale ile sarmalanıyor. Aynı anda hem hacim kazanıp hem bir boşluk yaratan bu eserler, büyülenen izleyicinin bir adım geri atmasına neden oluyor.