Recep Çiftci “Akışta Olmak” Resim Sergisi
İMSG İstanbul Modern Sanatlar Galerisi
14 Kasım / 14 Aralık 2008
Konya’da başlayan hayat hikayesi, 7 yaşından itibaren Fransa’da devam eden sanatçı, 40. takvim yılını yaşadığı günümüzde, sanat macerasını Türkiye’de devam ettirmektedir. Recep ÇİFTÇİ, kökü çok daha eskilere uzanan sanatı aracılığıyla, tuvali üzerinde fırçasıyla, hayatın gerçekleri ve yalanları üzerine –ya da tersi-, sorular sorup cevaplar arama uğraşını tutkuyla sürdürüyor.

Sanatçı, Fransa’da sanat ve Fransız Edebiyatı üzerine eğitim aldı, Reims Güzel Sanatlar Akademisi’nde, sembolist ressam ve heykeltıraş; Goya ve Shagall okulunun günümüzdeki güçlü temsilcisi ressam Luc Simon’un öğrencisi oldu. Yağlı boya ve akrilik tekniklerini geliştirirken, gelecekteki sanat rotası da bu dönemde şekillendi.

Bugüne kadar Reims’de iki (Salon Orange, Musee St Remy) ve St Quentin, Musee Maurice Lecuyer’de toplam üç sergi açtı.
Recep Çiftçi sanat hayatının yanında, iş hayatını Paristanbul Dizayn Ajansında ajans başkanı olarak devam ettirmektedir. Recep Çiftçi’nin bu son sergisinde resimleri için seçtiği konu AKIŞTA OLMAK’tır. Sanatçıya göre akışta olmanın kişiye göre değişen ve gelişen bir çok anlamı olsa da, akışta olmakla varılmak istenen hedef, yaşanılan dünyayı anlamak ve dünya hayatının akışına göre yaşamaktır.

Serginin ana temasını oluşturan “AKIŞTA OLMA”yı ressam şu şekilde kelimelere döküyor...
“İnsanın, var olmanın nasıl bir şey olduğunu bilemediği zamanlarda geçer hikaye.
Dünyanın büyük, varlığın küçük olduğu günlerde... Hayatın sürecine dair ilk kırıntılar çıkar karşımıza. Sürekli akan küçücük bir çaya set çekmeye çalışmakla başlar anlayış. Elde avuçta ne varsa toplayan küçük parmaklar, bir yandan küçük barajın su sızdıran yerlerini onarırken, bir yandan da barajı büyütmeye çalışır. Nafile... Küçük baraj akışa karşı koyamaz. Sonuç; hayatta yaşanabilecek yüzlerce hayal kırıklığının ilklerinden biri... Aslında hikaye burada bitmez. Çünkü varlık, ruhunu yaşadığı dünyadan alır. Dünyayı anlamak varlığın, yani bizim elimizdedir. Yine dünyanın büyük , varlığın küçük olduğu günlerde bile, hayatın bir akışı olduğunu anlamak zor olmaz aslında. O küçük parmaklar bu sefer parçalanan barajın tahtalarından küçücük bir tekne yapar. Ve bu küçük tekne; akan suda uyumla ilerlerken, akışta olmanın ilk örneğini gösterir. Hayatın küçük ama unutulmaması gereken tecrübelerinden biri...