Timurtaş Onan ‘Şehirlerde Kaybolmak’ serisi ile 19. Yüzyılda Charles Baudelaire’in ortaya koyduğu modern hayatın seyyahı olan ‘flâneur’ tipolojisini yeniden yorumluyor, 21. Yüzyıldaki izini sürüyor. Flâneur yaşamın içerisinde kendi gerçeği bulmak adına yersiz yurtsuzluğu seçmiştir. Bilinmeyenin peşinde, bitmek bilmeyen bir yolculuktadır. Bu yolda olma halini Timurtaş Onan’ın karelerinde bir gezginin gözünden Paris, Prag, Lüksemburg, Zagreb, Belgrad ve Dubrovnik sokaklarında izliyoruz.

Şehirler, mekanlar değişirken harekette olma hali değişmiyor.

Flâneur düşünce gücünü çoğunlukla hareket halinde olmasından alır. ‘Şehirlerde Kaybolmak’ serisinde sanatçı bu sefer İstanbul’dan uzaklaşarak Avrupa şehirlerinde edindiği izlenimleri ve şehirlerin hissettirdiklerini sinemasal bir deneyim olarak yansıtıyor. Sinemanın etkisiyle fotoğrafçılığa başlayan Onan’ın fotoğrafları siyah beyaz bir filmin bölümleri gibi klasik bir akış halinde ilerliyor.

Pencereden aşağı bakıp geçenleri izliyor, sokakları, müzisyenleri, parkta oynayan çocukları, şehirleri geziyoruz. Paris’te meydanda top oynayan çocukların, köprüden geçen kadının topuk seslerinde şehrin ritmi duyuluyor.

Tutkusu, varlığı ve düşünceleriyle kalabalıklarda yaşayan flâneur çıplak doğada tek kaldığında neyi anımsıyor?

Şehri terk edip, uzakta kaldığı doğaya geri döndüğünde kalabalık gidiyor, şehrin sesleri kesiliyor. Şehirdeki kaybolmuşluğu doğanın içerisinde de devam ediyor. Kaybolmak beraberinde kendini hatırlamayı da getiriyor. Ormanda tek başına duran adam bilinmezliğin ortasında bir yabancı gibi. Zagreb’de atlı karıncanın tek atı ıssız bir lunaparkın ortasında, boş bir alana terk edilmiş. Onan’ın kendine özgü terkedilmiş alanların ruhunu yakalamadaki merakına bu seride de rastlıyoruz. Zamandan ve mekandan kopuk, ıssız atmosferlerin gizemini çözmeyi izleyiciye bırakıyor.

Tekil ve çoğul halleriyle insan faktörü çağrışımlarla, gerçek formları ve ışık gölge detaylarıyla şehirde de doğa içerisinde de kendini gösteriyor.

Uçuşan kuşların arkasındaki duvar resminde ya da başka bir duvar resminin yer aldığı binanın penceresinde duran kadın insan faktörünü hatırlatmaya devam ediyor.

Fotoğrafların siyah beyazlığı fotoğrafın grafik öğelerini vurgulayarak daha objektif bir okuma sağlıyor. Sokakta çerçeveyi tutan adam ve gölgesi, merdivenlerden çıkan çift, siyah beyaz şeritlerdeki paterni bozuyor. Hareketliliği, durağanlığı, uyumsuzluğu ve arayışı ile insanın varlığı hep orada.

Timurtaş Onan ‘Şehirlerde Kaybolmak’ ile günümüzde bir flâneurün gözünden dünyayı deneyimleme imkanımızın olup olmadığını sorgulatıyor.

Hayatı ve çevremizi ekranlar üzerinden takip ettiğimiz post-dijital çağda hala bilinmeyenin peşinde nasıl kalabiliriz, nerede kaybolabiliriz?

“Şehirlerde Kaybolmak” bilinmezliği takip edebilmenin, kendini bulma yolculuğunun geleceğine bakıyor.