Yüksel Dal, anın etkisiyle spontan bir şekilde gerçekleştirdiği işlerinde ilkel ya da çağdaş figürleri, insanları, tanrıları, cadıları, büyücüleri, kralları, köleleri kendi belleğinden kağıda aktarıyor. Çizgiyi başlangıç noktası olarak alan sanatçı, çizim sürecinde kendini çizgiye teslim ederek, çizginin götürdüğü yere odaklanıyor. Dolu olan zihnini kağıda boşaltırken; boş olan yüzeyi çizgilerle dolduruyor. Dal’ın kendini şimdinin karmaşasından ve kaosundan soyutlayarak ürettiği desenler zamansız, öncesiz ve sonrasız bir özelliğe bürünüyorlar.