Şükran Pekmezci’nin resimlerinde çok renkli ve iyimser bir resimsel anlayışla resme dönüştürülmüş doğa görüntüleri ve onun içinde, adeta doğayla bütünleşmiş olarak toplumsal yaşamın içinden seçilip görüntülenmiş gerçeklikler yer alıyor. Doğa görüntüleri, resimlerin hemen hepsinde, toplumsal ya da bireysel figüratif görüntülerle karşıtlık ve / ya da birliktelik üzerine oturtulmuş bir ilişki içerisinde düzenlenmiş durumda…

Şükran Pekmezci’nin resimlerinde acılı ve hüzünlü durumlarda duygusunu bastıran insan görüntüleri; kalabalık tören ve sevinç resimlerindeyse temkinli ve ölçülü bir coşku, geleceğin kaygıyla beklenmesinden kaynaklanan bilinçli tedirginlik... Her şey karşıtıyla yaşıyor bu resimlerde…

Şükran Pekmezci, yaşamın içinden alıp yeni bir gerçekliğe dönüştürdüğü resimlerini oluştururken, bugüne kadar edindiği özgün biçemin olanaklarını ölçülü biçimde kullanarak kendine özgü bir resimsel dünya kurmayı başarıyor.