Zaman ve mekândan soyutlanmış figürleriyle geçmiş ve gelecek arasında sıkışıp kalmış insanın korkularını, kaygılarını, umut ve umutsuzluklarını ele alan Taşkın Esin’in resimlerinin en dikkate değer yanı hem estetik hem de düşünsel açıdan izleyiciyle etkileşim içinde olmasıdır.

Bu etkileşim onun figürlerinin tuvalin dışında bir yerlerde var oldukları hissini vermesinden kaynaklanır. Sanki onun figürleri herhangi bir zaman kesitinde herhangi bir hikâyeden alınıp tuvalin içine hapsedilmiş gibidir. Ne başı vardır hikâyenin ne de sonu…. Her şeye sonsuz bir belirsizlik hâkimdir. Tıpkı yaşamda olduğu gibi… Çünkü sanatçının amacı hikâye anlatmak değil hikâye yazdırmaktır.

Taşkın Esin’in çalışmalarının önemli bir özelliği de Diğer Taraf, Işık, Tanı, Cinayet adlı resimlerinde olduğu gibi gerilimin ön planda olmasıdır. Sanatçı bu gerilimi en üst düzeyde hissettirebilmek için tuvalini neredeyse tüm renklerden arındırarak kahverenginin hakimiyetine bırakır.

Kimi çalışmalarında tek bir figüre yer vererek izleyicinin figür üzerinde odaklanmasını sağlayan Taşkın Esin, kimi çalışmalarında ise birçok figürü bir arada ve karmaşık bir biçimde kullanarak izleyicinin dikkatini hikâyeye yöneltse de bu çalışmaların ortak noktası tuvallerden yükselen notaların oluşturduğu senfonidir.