Uygur Yılmaz “Eksik Parçalar”
13 Mart – 11 Nisan, 2009
Açılış: 13 Mart 2009, 19.00–21.00 [Galerist / Mekân-B]

Galerist, 13 Mart – 11 Nisan 2009 tarihleri arasında genç fotoğraf sanatçısı Uygur Yılmaz’ın ‘Eksik Parçalar/ Missing Parts’ başlıklı fotoğraf sergisine ev sahipliği yapmaya hazırlanıyor.

Eksik Parçalar, yer ve zaman açısından Susanoglu Plajı ve onun ölü sezonuyla sınırlı bir fotoğraf serisi. 1998 yılından bu yana Susanoğlu’nu birçok defa ziyaret ederek ve konu üzerinde tekrar tekrar çalışarak gerçekleştirilen proje, esas olarak 2004 yılından itibaren daha net bir odak etrafında, giderek yoğunlaşmaya başlamış.

Söz konusu bölgenin 80’li yıllardan sonra hızla şehirleşmesi nedeniyle sosyal ve politik meseleler ister istemez bu fotoğraf serisine de yansımakta. Çalışmayı ölü sezonla sınırlandırmak, zevki daha iyi anlayabilmek için acının incelenmesi gibi, tatil kültürünün diğer yüzünü sorgulamaya yönelik bir girişim olabilir. Fakat, turizm patlaması ve onun mahvedici etkileri bugün hala devam etmekte olsa da, serinin asıl konusu, bölgede yaşanan dönüşüm ya da dönüşümün toplumsal ve kültürel olarak neye yorulabileceği değil. Sanatçı bu seriyi, bir belgesel fotoğrafçılık örneği olmaktan ziyade, olsa olsa yükselmiş bir farkındalığın, bir tür öforinin belgeseli ve kişisel bir çalışma olarak nitelendiriyor. Sıradan nesneler sıradışı bir deneyimin görsel malzemesi haline geliyor, banal nesneler şiirsel yanlarını açığa vuruyor. Resimsel bir yaklaşım, solgun bir palet, yalınlık ve biçimsel ögelerin vurgulanmasıyla, eskimiş ve terkedilmiş nesneler yeni sorulara dönüşerek baştan ele alınıyor. Mekanın, sanatçının belleğinde, çocukluğunun en erken dönemlerinden beri büyük bir öneme sahip olması da projenin kişisellik vurgusunu artırıyor.

‘Eksik Parçalar’ aynı zamanda boşlukla ilgili bir araştırma. Neyin eksik olduğunu tanımlayan değil, salt kendisi için varolan ve insana özgürleşme fırsatı sunan türden bir boşluk… Oyuncuların ortadan kaybolmasıyla boşalmış, bir kez daha doğanın ve zamanın insafına bırakılımış olan sahne, fotoğraf diliyle bir kez daha boşaltılıyor, açık ve belirgin anlamlardan arındırılıyor. Geriye kalan yoğun bir hiçlik, belki bir içgörü…