Melekler ve şeytanlar Bilge Alkor’un elinde ışık kırılmaları, renkler ve gölgeler arasında ete kemiğe bürünüyor, geceye karışana, kıvılcım gibi parlayıp sönene dek var ile yok olanın arasında beden buluyor. Sergiye adını veren tanıklar korosunu; melekler ve şeytanları yan yana, çakıl taşlarına gizlenmiş olarak görüyoruz. Işıklı kutularda biz onları izlerken onlar da bizleri izliyor. Sanatçının melek ve şeytana getirdiği yorum geleneksel anlayışın dışında. Alkor’un melekleri seyirci oldukları tiyatro karşısında kırgın, yenik ve mutsuz. Şeytanlarına ise, ışık getiren anlamını taşıyan “Lucifer” adını vermiş. Lucifer adından güç alan şeytanlar kurnazlıkla kılıktan kılığa girerek, ayartıcı renkleri ile insanlık oyununa gülmekte.

Alkor’un metal levhanın direncine başkaldırı saydığı gravür ve gravüre duyduğu tutku sanatçıyı düşüncelere dalmış meleğe; Dürer’in Melencolia’sına götürüyor. Meleği yeniden yorumlayan sanatçı, onu simgelerinden arındırarak eline kırmızı bir elma yerleştiriyor, seyirciyi ve meleğini zamansızlık içine yerleştiriyor.

Yapıtlarını yağlıboyadan fotoğrafa, kolajdan foto-resime, fine art baskıdan ikonaya… başvurduğu farklı tekniklerle tiyatro oyunu sahnelercesine oluşturmuş. Sanatçının son on yıl içinde ürettiği ve yeniden yorumladığı eserlerini bir araya getiren serginin küratörlüğünü Duygu Barlas üstleniyor.