"Marley ölmüştü". Marley, yanında boğaz tokluğuna ve hele hele de Noel gününde geç vakitlere kadar buz gibi büroda çalıştırdığı zavallı fakir Bob Cratchit tarafından değil, karşılaştığı herkeste korku uyandıran, hiç sevilmeyen cimri, hain, suratsız bir tüccar olan Scrooges´in ortağıdır.

Scrooges, Bob Cratchit´i ailesiyle kutlayacağı Noel gecesine yollamaya son ana kadar direnir, onun iyi Noel dileğine hiç karşılık vermediği gibi üstelik bunu; 'saçmalık' diye nitelendirir. Fakirlere yardım toplamak için kapı kapı dolaşıp Noel şarkısı söyleyenleri, yardım toplayanları ve onu Noel yemeğine davet eden iyi kalpli yeğeni Fred´i tersler. Alaycı bir şekilde bu centilmene´e, "Fakirler için çıkarılmış bir yasa, sığınacakları bir kuruluş yok mu?“diye sorar. "Pek çoğu oralara gidemez, çoğu da oralara sığınmaktansa ölmeyi tercih ederler" der centilmen. "Ölmeyi tercih ediyorlarsa ne ala, yapsınlar, yapsınlar da fazla nüfus azalsın", der Scrooges.

Sokaklara Noel bayramı havası hakimdir: "Sis ve karanlık giderek yoğunlaştı, öyle ki meşaleli insanlar ve paytonlar yönlerini bulmaya, evlerine gitmeye çalışnlaara yardımcı olup kazanç sağlamaya çalışıyorlardı. Eski caninin gürledigi kilise, duvarındaki gotikle ilgisi olmayan penceresinden sinsice Scrooges´a bakıyor gibiyken bulutların arasında görünmez oldu ve soğuktan donan çenelerin birbirine çarpmasına eş titreyen çan sesi ile çeyrek saati vurur.

Soğuk giderek çekilmez olmuştur. Ana caddenin köşesinde, eski gaz borularını onarmaya çalışan işçiler buldukları büyük bir kömür bidonunun içinde ateş yakarlar. Bunu gören zavallı fakirler, çoluk çocuk etrafında birikmiş, ısınmaya çalışırlar. Yalnızca dükkanlardan yayılan ışık hüzmeleri vitrinlerdeki Noel süsü olarak asılan çam dallarının arasındaki çoban püskülü bitkisinin kırmızısına bürünüp gelip geçen soluk yüzlü bu insanların yüzlerini geçici olarak bir parça olsun renklendirmektedir.

Büyük ve ıssız evine varan Scrooges, etrafındaki bu ortamı hiç mi hiç farkında değildir. Bir anlık, evinin kapısını açmak için uzandığı kapı tokmağında ölen ortağının yüzünü gördüğünü sanır. "Saçma," dedi ama yanan şöminede tekrar görür onu.

O gece saat 12'de Scrooges, Marley´in zincirlere dolanmış korku uyandıran hayaleti tarafından uyandırılır. Sonsuz vicdan azapları ile kıvranan Marley´in ruhu, Scrooges´i, sonsuzluğa dek acı çeken bir ruha düşmekten kurtulabilmesi için ona son bir şans vermeye geldiğini söyler. Bu amaçla, birincisinin geçmiş, ikincisinin bugünkü, üçüncüsününse gelecek yılın Noel'inin hayaletleri olan üç ayrı hayalet onu ziyarete gelecektir. Bu üç hayalet Scrooges´i alıp onun hayatının üç ayrı dönemini göstermeyi amaçlar. Ilk dönem Scrooges´in henüz başkalarına hisler besleyebildiği mutsuz cocukluğudur. Diğeri, hatta en fakirleri olan Cratchits ve sakat oğlunun ve tüm diğer insanların evlerinde aileleriyle Noel bayramı kutlamaları, sonuncusuysa şimdiki yatağında cansız yatan kendi gövdesi ve başında hakkında atıp tutan insanlardır. Oradan kendi mezarına götürülür, oradan da köhne bir meyhanede giysilerine varana kadar nesi var nesi yoksa satıldığını izlemek zorunda kalır.

Bu içler acısı yolculuk Scrooges´de beklemediği hisler uyandırır. Hayatında ne ölçüde mutluluk kaybettiğini, ne kadar çok insanı ise mutsuz kıldığını, acı çektirdiğini fark eder. Müthiş pişmanlık hisleri sonucunda dayanılmaz bir istekle hayatının yönünü değiştirmeye karar verir.

İlk olarak yeğeni Fred´i ziyarete gider ve Noel'ini kutlar. Fakirlere dağıtılması için avuç dolusu bağışta bulunur. Cratchits´lere kentin en büyük hindisini hediye olarak yollar ve Bob´un aylığını arttırır. Kısacası, şevkatli, sevecen, neşeli gercek bir centilmen olmuştur. Ve insanlar ondan "Noel'i iyi kutlayan biri var idiyse o da Scrooges´di“ diye bahsederler. Böylece bu hikaye Tiny Tims ín bir sözü ile biter: Allah'ım sen merhametini üstümüzden eksik etme.