ÇAĞRILMAYAN YAKUP 10 YAŞINDA!

“Yakup, Yakup!

Burdayım, yani ben… evet, geliyorum

Lambayı söndürmesinler, geliyorum

Siz bütün lambaları yakın, evet

Ben, yani Yusuf, Yusuf mu dedim?

Hayır, Yakup

Bazan karıştırıyorum.”

Yakup korumaya çalışır; taşlarını, ellerini, ayaklarını, dirseklerini.

Sahi ne olmuştu az önce?

Az öncenin izleri vardır üzerinde ama soluğu tazedir. Büyücülüğe başlar Yakup. Şaşırtmak, göstermek için. Yeryüzünde nefes almış -ve almakta olan- Yakup’lara bakmak için.

Hangi çağ’da olursa olsun değişmeyen tek bir şey vardır; o ses. Sırtıyla gözler o sesi. Sırtıyla duymaya çalışır.

Midesinin içinde bir lunapark vardır Yakup’un. Onunla yaşamak korkunçtur.

“Peki Yakup ne yapsın?”

Hangi çağ’a ait olsun? Kim Yakup’un kaval kemiğindeki özgürlüğe dokunabilir?

Duruşması bir çağdan başka bir çağ’a ertelenmiştir onu sorgulayabilecek bir yargıç bulunana dek. İşte o an’a kadar avukatı dokuna