Edvard Munch’ın aynı adlı tablosunun ilham kaynağı olduğu, Grotowski’nin oyunculuk çalışmalarından etkilenerek hazırlanmış bağımsız ve sözsüz bir oyundur. İlkel-törensel atmosferi yaratmayı hedefleyen “Çığlık”; varoluşsal sıkıntıların, yaradılıştan gelen yüklerin birikiminin bir çığlığa yüklenmesini konu alır. Duygusal anlamda yaşananlara büyüteç tutmayı hedefleyen bu oyunda varılan nokta ruhun yükünü açığa çıkaracaktır. Yalnızlık, aşk, sorumluluklar, inanç ve kendine yabancılaşma gibi konuların ağırlığı bu dışavurum ile ortaya koyulur. Bu konular ekseninde düğümlenmiş hayatın sözsüz ifadesidir. Düğüm çözülmediğinde insanın dönüşümü başlayacaktır. Tüm bu konular altında acizliğinin farkına varan insan, tanrının katındaki durumunun bilinmezliği içinde inancın yüklediği sorumluluklar altında kalacaktır. Bu sıkışmışlık içinden bir çığlık ile kurtulmaya çalışacaktır. Çığlık, çaresizliğin ve arada kalmışlığın sesidir.