Eski günleri hatırladık birden.
Şimdi değil büyüyünce
Yılbaşında
Arada saklanıyorum buraya.
Lisede başka bir adamdın oğlum sen.
Ilık. Yatmadan içtiğim süt gibi, yumuşacık.

. Keser mi lan bu?
İflah olmaz bir romantik.
Rüya görüyorum en çok da uçtuğum...
Ama unutamıyorsun işte.
Lise aşkım
Ilgar geldi seni soruyor. Ilgar?
Kim?

90’lı yıllar... Bir kanepe... Ve o kanepeden dünyaya bakan biraz kırgın, biraz yarım ve kabuğunu çatlatmayı bekleyen beş kişi.
Üçlemenin ilk oyunu olan “Çekil! İtme Beni”de mekansız, zamansız bir dünyada gördüğümüz bu beş kişiyi, üçlemenin son halkası olan “Eşyalı Kiralık”ta dört duvar arasında bir evin salonunda görüyoruz.
Sıla Erkan’ın yazıp yönettiği oyun, büyüyememe hallerimizi bir sitcom estetiği içinde anlatıyor.

“Sen de benden uçmayı öğrenmek istiyorsun.”