“Günışığına Mektup”, bir bilim insanı olan doktor annenin hasta kızına can vermek ve onu mücadele ettiği amansız hastalıktan kurtarmak uğruna başka hayatları feda etmesini ana eksen olarak belirlemiş, güçlü bir çatışmayla yapılandırılmış dramatik bir hikâyedir.

Bilim insanı olan doktor bir annenin hasta kızına can vermek uğruna, onu mücadele ettiği amansız hastalıktan kurtaracak ilacın bulunması yolunda feda ettiği canlar; „sahipsiz‟,  kimsesi olmayan mültecilerdir. Fakat ilacı kullanacak olan Ebru avukattır ve mültecilerin tarafındadır. Bütün gerçekleri „günışığı‟na çıkaracak kişidir. Mücadele ettiği hastalık yetmezmiş gibi, sevdiği insanların arazlı vicdan duygularıyla da mücadeleye girişir. Birilerinden daha değersiz görülen mültecilerin de can taşıdığını ve kimsenin kimseden daha az değerli olmadığı gerçeğini hatırlatmak için sıkı bir savaş verir. Böylece o, kıyıya vurmuş milyonlarca denizyıldızından birini kurtarır, diğerlerini kurtarmanın bizim elimizde olduğu bilgisine göz kırparak.

Suç nedir? Peki ya ceza? Hem ne anlama geliyor şu “Adalet! Adalet!” dedikleri? Mutlak olanı var mıdır? Yoksa kişiden kişiye değişir mi?